به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس؛ در خصوص آمار منتشر شده مبنی‌بر کاهش نرخ باروری در شهر تهران در واقع کاهش نرخ باروری یک بحران اجتماعی است بخشی از آن تحت تاثیر عوامل فیزیولوژیکی مثل آلودگی هوا، تغذیه ناسالم، عدم تحرک و استرس‌های زندگی در کلان شهر تهران است و بخشی دیگر خودخواسته است.
کارشناسان معتقدند: این ناباروری به خواسته خود افراد اتفاق می‌افتد که یا فرزند نمی‌آورند و یا تک فرزند هستند و این امر هم ناشی از مشکلات اقتصادی، متزلزل بودن خانواده‌ها و طلاق، مهاجرت به خارج از کشور و بالارفتن سن ازدواج است. در گذشته ازدواج و فرزندآوری جز ضروریات افراد بود اما جوانان امروز بیشتر به دنبال رسیدن به خواسته‌ها و علایق خود هستند و حاضر نیستند زیربار مسئولیت تشکیل خانواده و به دنبال آن فرزندآوری بروند.
رشد جمعیتی روی اقتصاد تاثیرگذار است. با روندی که پیش می‌رویم جامعه در حال پیر شدن است و نسل‌های جوان در سال‌های آینده کمتر خواهند شد. اما اینکه مردم را برای بچه‌دار شدن تشویق کنیم راه حل نیست، باید شرایطی ایجاد شود که مردم رغبت به بچه‌دار شدن داشته باشند تا بتوانند از نظر اقتصادی فرزند خود را حمایت کنند. وقتی اعتماد عمومی در جامعه از بین رفته است، این کار سخت‌تر می‌شود.
بسیاری از جوانانی که می‌توانستند بچه‌دار و باعث افزایش جمعیت ایران شوند، طی سال‌های گذشته از کشور خارج شده‌اند یا هنوز مجرد هستند و انگیزه ای برای ازدواج ندارند. عامل اصلی نبود بستر فرزندآوری، اقتصادی است. افراد وقتی هزینه‌ها را می‌بینند و برآورد می‌کنند که حتی از پس هزینه‌های خود هم برنمی‌آیند، پس نتیجه می‌گیرند که نمی‌توانند فرزندی را هم به خانواده خود اضافه کنند.
هزینه‌های سرسام‌آور مسکن، تغییر بافت جمعیتی شهر و روستا، افزایش طلاق و مهاجرت خانواده‌های ایرانی در سن باروری را از دیگر عوامل کاهش جمعیت است و از سوی دیگر توجه مطلق جوانان به ادامه تحصیل سبب تأخیر در ازدواج و بالا رفتن سن ازدواج آن‌ها شده است و همین امر سبب اختلالات ژنتیکی در فرزندآوری می‌شود، چنان‌چه قدرت باروری زنان پس از سن ۳۵ سالگی با شیب سریع‌تری کاهش پیدا می‌کند.
با توجه به نقش ارتباطات و اینترنت در کاهش جمعیت، الگوبرداری از فرهنگ‌های مختلف را باعث تغییر نگرش بر زندگی و خانواده است و همچنین استقلال مالی بانوان در عدم تمایل آن‌ها به ازدواج و یا طلاق زودهنگام مؤثر واقع می‌شود و در سال‌های اخیر همین امر سبب ازدیاد خانواده‌های تک نفره شده است.
زندگی پر خرج و تشریفات، رشد فردگرایی، تأثیر فرهنگ غربی بر فرهنگ جوامع ایرانی، کمال‌طلبی که منجر به راحت‌طلبی جوانان شده و عدم مسئولیت‌پذیری توسط آن‌ها و تنزل جایگاه زن و مادر در خانواده به‌واسطه ترویج و تبلیغ تفکر فمینیستی که منجر به تعویق در فرزندآوری می‌شود، از عوامل کاهش جمعیت به شمار می‌رود.
مهمترین اقدام برای کنترل این مشکل این است که دولتمردان جدید با توجه به بهبود اوضاع اقتصادی کشور از جمله رکود و تورم تمهیدات لازم را اعمال کنند. آموزش مهارت‌های زندگی در مدارس و دانشگاه‌ها در خصوص ازدواج و فرزندآوری و همچنین بسته‌های تشویقی برای زوج‌های جوان از جمله اقداماتی است که تا حدودی می تواند جامعه را از بحران مواجهه با رشد صفر جمعیت در ۲۰ سال آینده نجات دهد.
انتهای پیام/
