به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، گز انگبین که با نام های گزگزو، طرفا، گز مازج، خشک انگبین، گز علفی، گز خوانسار و من و السوی و… شناخته می شود ، درختی بوته ای با ارتفاعی میان ۶ تا ۱۰ متر است که قطر آن نیز به ۳۰ سانتی متر می رسد . درخت گز انگبین انشعاب های زیادی دارد ، همچنین داشتن چوب سخت ، برگ های کوچک و صاف ، برگ هایی به رنگ غباری سفید از ویژگی های دیگر این درخت می باشد.گز انگبین در ترکیب خود ۴۰ تا ۵۰ درصد قند فروکتوز ، حدود ۲۰ درصد لوولوز، نزدیک به ۴۰ درصد تانیک اسید و حدود ۲۰ درصد دکستروز دارد.
انگبين گون از نظر شيميايی نوعی ماده خوراكی سفيد رنگ و عسل مانند است كه به طور مستقیم توسط حشره و يا به كمک حشره ها بر روی گياه توليد می شود ، است که بر روی گیاه گون یا خار انگبین تولید می شود. هر ساله با آغاز فصل پاییز میلیون ها پشه گز در بخش گلستان کوه خوانسار و در اطراف گیاه گون جمع می شوند که بعد از ساختن گز انگبین و تخم گذاری از بین می روند.
خاصیت های گز انگبین:
طبع برگ، ریشه و پوست گز انگبین سرد و خشك می باشد اما طبع شهد آن گرم و خشك است . یکی از استفاده های اصلی گز انگبین کمک گرفتن از آن در طب سنتی و صنعت دارو سازی است.از مواد موجود در ترکیب شیمیایی گز انگبین می توان به فروکتوز اشاره کرد.
فروکتوز قند ساده ای می باشد كه نسبت به ساکارز شيرين تر است اما سرعت جذب آن نسبت به قند های دیگر کند تر می باشد . خواص فروکتوز همچون خواص عسل طبیعی است و یکی از منبع های قندی به خصوص را دارد.
از شناخته شده ترین خاصیت های گزانگبین می توان به موارد زیر اشاره کرد:
گزانگبین به دلیل داشتن فروکتوز برای كمک به اسپرم سازی مردان موثر است همچنین این گیاه در درمان ناباروری نیز تاثیر مثبت دارد.
مصرف گیاه گز انگبین از ابتلا به یبوست و بواسیر جلوگیری می کند ، گزانگبین از بهترین ملین برای کودکان و افراد سال دار به شمار می رود. همچنین قند موجود در گزانگبین برای افراد دیابتی ضرری ندارد و این بیماران می توانند از این گیاه پر فایده استفاده کنند.
انگبین دارای ویتامین های متنوع چون ویتامین دی و کلسیم است ، به همین خاطر استفاده مناسبی برای درمان و جلوگیری از درگیر شدن به نرمی استخوان است. انگبین جایگزینی برای شکر و قند های مصنوعی است که می توان از آن شربت درست کرد. شربت انگبین اگر در مصرف کودکان قرار بگیرد سبب محکم شدن استخوان بندی آن ها می شود.
در طب سنتی از خاکستر این گیاه، برای درمان و بهبود سوختگی ها استفاده می شود.
مصرف گز انگبین، برای درمان یرقان كه از ضعف كیسه صفرا سر چشمه بگیرد ، مفید می باشد.
گز انگبين چگونه ساخته می شود؟
انگبين ها شهدى هستند كه حشرات پس از مكيدن از شيره ى پرورده ى گياهان آن را مى سازند. اين حشرات پس از مكيدن شيره ى پرورده ى گياهان آن را به كيسه اى كه در بدن خود دارند مى برند و در آن جا مواد را به شربتى شيرين تبدیل مى کنند كه اين شربت پس از خارج شدن از بدن حشره ها منعقد شده و به صورت انگبين در مى آيد. پشه های سازنده ى گز انگبین ،زنبور هاى كوچكى هستند كه در برگ ها و ساقه هاى این بوته خانه مى سازند و از شيره ى پرورده ى گياه گز انگبین تغذيه مى كنند.
اين پشه‌ها از برگ و ساقه‌ى گون گز تغذيه مى كنند و پس از تغذیه ماده های سنگين شده به سوى پايين می آید در روى ساقه ى ۳۷۹ گون گز می نشیند. این پشه ها تخم خود را كه حدود ۷۵ عدد است در ساقه بوته فرو می برند و مخفى مى کنند و پس از اتمام کار خودشان از بين مى روند. اگر زمستان سخت و پر برف باشد تخم آن ها بيشتر دوام می آورد و بهتر می ماند و سال آينده محصول بيشترى از گز انگبين به دست مى آيد.
روش مصرف گز انگبین
بیشتر افراد برای استفاده دارویی از گز انگبین ، شهد آن را مورد استفاده قرار می دهند. به این صورت که میتوان مقداری از شهد گزانگبین را در آب جوش حل کرده و پس از آن مصرف کرد. میزان مجاز و مناسب این ماده جهت مصرف های درمانی در هر وعده ۲۰ تا ۵۰ گرم می باشد.
انتهای پیام/
