به گزارش گروه فرهنگی یکتاپرس، مشروح گفتگو با امید بیگدلو به این شرح است.
--- کمی از خودتان بگویید؟
امید بیگدلی هستم، متولد ۱۸ تیر ۱۳۶۵ تهران مهندس مکانیک سیالات، شاعر، نویسنده،مدیر مسول ماهنامه ی ادبی سکوی شعر.پژوهشگر ادبی،مجری کارشناس نشست های ادبی گیومه
--- از چه زمانی به شعر علاقه مند شدید و مشوق های شما چه کسانی بودند؟
من پشت کنکور بودم که کاملا به صورت اتفاقی وارد فضای ادبی و جلسات شعر شدم. به عبارتی شوخی شوخی برای من جدی شد. اینکه در بطن خانواده بخواهم بگویم مشوقی داشتم نخیر این گونه نبوده است. شفاف تر اگر بخواهم بگویم مشوق اصلی من یکی از دوستان است به نام محمد امینی که تا همین الان که من با شما صحبت می کنم، مشوق من است.
--- تعریف شما از شعر چیست؟
به نظرم تعریف شعر با هر شعری که متولد می شود ماهیت جدیدی به خودش می گیرد. اما اگر بخواهیم جزئی تر به عناصر پوئتیک برسیم ؛ خلاقیت، نوآوری، تخیل، داشتن جهان و جهان بینی، شناخت کامل زبان اهم ماجراست. اما در هر صورت در هر دوره ای از شعر بنا بر اتفافاتی که در جامعه می افتد ماهیت شعر هم تغییر کرده و باید بپذیریم در این دوره تعاریف و الگوهای شعری نسبت به دوره های قبلی متفاوت شده است.
--- "دنیا پشت پاهایم را می زند" کتاب اول شماست از این کتاب برایمان بگویید؟
در سال ۱۳۹۱ بنده دانشجو بودم و در دو جشنواره جوان کل کشور برگزیده نهایی شدم. در پایان سال ۱۳۹۱ برنده شعر جنگ با شعر فرکانس ۱۳۶۵ شدم. همین ها باعث شد سر صحبت ناشر ها با من باز شود و در نهایت در سال ۱۳۹۲ با انتشارات شانی این کتاب چاپ شد که چاپ پنجم آن در بازار موجود است.
--- ایده ی اولیه جلسه ی شعر گیومه از کجا بود و چه کسانی به شما در این راه کمک کردند؟
ایده گیومه از خود شعر بودـ بنده معتقد هستم یک شاعر در درونه ی شاعر بودن خودش نباید تنها بنویسد.
شعر در روند شاعریِ فرد، همه ی مسیر نیست. به خاطر همین است که من بین کسی که فقط شعر می نویسد و هیچ دغدغه ی دیگری ندارد با کسی که هم می نویسد و هم شعر او را در مسیرهای دیگر قرار می دهد تا روند شاعری و جهان او شکل بگیرد؛ تفاوتی قائلم.
--- جالب شد اگر می شود برایمان توضیح دهید؟
ببینید در جهان دستگاه فکری من هر شعری شکل خودش را دارد. گاهی شعرها را باید نوشت.در بعضی شعر ها باید کار کرد.در بعضی شعر ها باید مطالعه کرد و در بعضی شعر ها هم باید خود را یافت. من معتقدم شعر در زندگی من هر بار پیشنهاد جدیدی دارد و هر بار تصمیم تازه ای برای بازگو شدن خودش می گیرد. در نشست های گیومه من شعر را کار می کنم . گیومه یکی دیگرازمسیرهای شعری من است که چهار سالی است در این مسیر حرکت می کنم.
من همیشه از پیشنهاد های جدید شعر در مواجه با خودم استقبال می کنم و می دانم این اتفاقات از تعریف اصلی خود شعر در نهان خانه روح نشئت می گیرد.
--- چرا دیگر دومین جشنواره مستقل شعر گیومه برگزار نشد؟
برگزاری جشنواره یکی از هدف های ما در دل نشست های گیومه است.اما چون مستقل برگزار می شود و هیچ حامی مالی ندارد.با مشکلات بسیاری مواجه شدیم.از این رو تصمیم گرفتیم با استراحت دادن به کادر اجرایی گیومه و سنجیدن بیشتر تمام مراحل کار بعد از دو سال در سال بعدی دومین جشنواره مستقل شعر گیومه را برگزار کنیم.
--- به نظر شما آسیب بزرگ شعر امروز چیست؟
سوال شما بسیار کلی است اما وقتی ازآسیب حرف می زنیم باید به آن قسمتی اشاره کنیم که درد دارد. معتقدم آنچه که به نام شعروجود دارد، با آنچه رخ می دهد تفاوت زیادی دارد. باید ریاضت شاعری را کشید تا بتوان از درد سخن گفت. کسانی که در این راه ریاضت نکشیده اند ، همانگونه که داریم می بینیم در تخریب همدیگرازهم سبقت می گیرند . ودراین وا اسفا تنها چیزی که فراموش خواهد شد همان شعر است
--- "مکالمه ی خواب ها" دومین کتاب شماست، چرا مجموعه دیالوگ؟
ماهیت نوشتاری هر نویسنده ای در رخ دادن اتفاقاتی ست که به گونه های مختلف در ذهن آن نویسنده شکل می گیرد. مکالمه ی خواب ها انگیزه ی عاشقانه نویسی من است که در دل یک مکالمه ای ساختارمند شکوفا می شود. قرارنیست هر چیزی که می نویسیم با فرم شعر باشد. من معتقد هستم که نوشتن فرم های مختلفی در بیان دارد و همین طرز تفکرباعث شد مکالمه ی خواب ها، روایت ساختار مندی از زندگی مشترک «النا» و «ادوارد» باشد.
--- هدف از نوشتن در شما چیست؟
این سوال شما مثل این است که از انسانی پرسیده شود هدف از نفس کشیدن چیست!؟ برای من شعر بخش اعظمی از زندگی ام را فراگرفته. حرفم شعاری نیست. منظور من این است در اتکا با جهان هستی شعر است که می تواند در هر بِزنگاهی مایه ارامش و تسلی باشد. آدمی در درام های زندگی معاصر می کوشد چهره ای آرام تر از خودش در صحنه بیاورد. با من این کار را شعر می کند.
--- شعر شما جوششی است یا کوششی؟
من به تفکیک این دو اعتقادی ندارم. هیچ هنری بدون کوشش به دست نمی آید. تا کوششی در کار نباشد چیزی نمی جوشد. همه چیز در پس شناخت محقق می شود. آن لحظه که به قول هایدگر: روح و روانی را در شعر از خودمان به جا بگذاریم که در مخاطب به ظهور برسد؛ روی صحبت من است. یا جایی دیگر فروید می گوید: ضمیر ناخودآگاه هر شخص بر آمده از ضمیر خودآگاه فرد است.
به نظرم هر وقت این دو ضمیر در اشتراک با اجتماع و تعلقات شاعر هم مسیر باشند هم جوششی در کار بوه و هم کوششی. مهم درست رفتن مسیر در کوتاه ترین زمان ممکن است چرا که در عصر مینیمالیزم آدمی ذهنش فربه تر و تنبل تر شده است.
--- جایی گفته اید شعرهای کتاب کسی در دریا آتش روشن کرده را غربال کرده اید؟اصولا غربالگری چه تاثیری در رویه و روند شاعری دارد؟
بله گفته ام.
هیچ شاعری در جهان وجود ندارد که همه ی شعر هایش بهترین باشد چرا که شاعر،هنگام خلق شعر ها در شرایط های مختلف حسی و عاطفی بوده است. غربالگری نتیجه ی دانایی بعد از سرودن است.هنگامی که شاعر قصد دارد کتاب چاپ کند معتقدم باید شعرهایش را دستچین کند چون بعضی شعر ها در اشتراک با درکنارهم قرار گرفتن نتیجه خوبی را رقم نمی زنند.کسی در دریا آتش روشن کرده ۶۴ شعر از ۱٠٠ شعر سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ من است که در سال ۱۳۹۷ به بازار آمد و چاپ اول این کتاب در حال تمام شدن است.
--- و در نهایت سکوی شعر: هدف اصلی این ماهنامه چیست؟چرا به صورت ماهانه چاپ نمی شود؟چرا کاغذی چاپ می شود؟
ما در نشست های ادبی گیومه روی صحبت مان همیشه شفاهی بوده و جایی باید می بود که این وضعیت شفاهی را به فضای مکتوب تبدیل می کرد.هدف از سکوی شعر مکتوب کردن دسترنج کسانی است که فی الواقع دغدغه ی شعر وادبیات دارند.ما در سکوی شعر می کوشیم صدای شعر امروز باشیم و با شاخ و برگ دادن در حوزه های مختلف، شعر را از منظرهای مختلف بکاویم.اینکه تا الان چقدر موفق بوده ایم نظر مخاطبان این ماهنامه باید باشد نه ما. لذا همین جا ازهمه ی دوستانم در ماهنامه ی ادبی سکوی شعر که بدون هیچ چشم داشتی در بخش های مختلف مجله به من حقیر یاری می رسانند تشکر و قدر دانی می کنم.
اینکه چرا ماهنامه به صورت ماهیانه چاپ نمی شود باید بگوییم مشکلات اقتصادی است.با شیوع ویروس کرونا و آسیب های آن،گرانی چند برابری کاغذ سبب شد هزینه های چاپ این مجله افزایش یابد و چون سکوی شعر بیشتر به خودش متکی است تا فضاهای تبلیغاتی، تلاش می کند به حیات خود این گونه ادامه دهد.ما تلاش می کنیم این موانع را مرتفع کنیم و مجله به صورت ماهیانه چاپ شود.
و در جواب سوال آخرتان بگویم هنوز معتقدم مجله ی کاغذی تاثیر بیشتری نسبت به مجله مجازی دارد.
خیلی از مخاطبان ما در شهرهای مختلف که پیشکسوتان در حوزه ی شعر هستند در این فضاهای مجازی نیستند لذا برای شروع کار مقدر دیدیم با مجله کاغذی پا به این عرصه بگذاریم.
