علایم، علل و درمان بیماری میاستنی گراویس

به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، این بیماری هنگامی رخ می دهد که ارتباط بین سلول های عصبی و ماهیچه ها مختل شود. این اختلال از بروز انقباضات مهم عضله جلوگیری می کند و در نتیجه ضعف عضلات ایجاد می شود.

بیماری میاستنی گراویس چیست؟

میاستنی گراویس با نماد MG در نورولوژی نوعی فلج ماهیچه‌ای است که علت آن فعالیت ایمنی بر ضد پروتئین‌های گیرندهٔ استیل کولین در سیناپس عصبی-عضلانی است در اصل Ach یا استیل کولین وجود دارد اما گیرنده اش وجود ندارد دقیقاً مثل دیابت نوع ۲. این بیماری مخصوص صفحات انتهایی عضلات مخطط است که بیشتر زنان را گرفتار می‌کند. ماکزیمم شیوع آن در دهه‌های سوم یا چهارم زندگی است، ولی امکان دارد در هر دوره‌ای از زندگی، از بچگی تا پیری دیده شود، البته در افراد مسن مرد و زن به یک اندازه مبتلا می‌شوند.

علائم میاستنی گراویس

اگرچه ممکن است این بیماری بر هر عضله ای اثر کند، اما عضلاتی که کنترل چشم را بر عهده دارند و موجب حرکت پلک می شوند، عضلات صورت و عضلات بلع بیشتر تحت تاثیر این بیماری قرار دارند. این اختلال ممکن است ناگهانی شروع شود. اغلب نشانه ها، فورا تشخیص داده نمی شوند.

در بیشتر موارد، اولین نشانه شامل: ضعف در عضلات چشم می باشد.

در برخی، سخت بلعیدن غذا و بریده بریده سخن گفتن از اولین نشانه ها می باشند.

نشانه ها شامل:

افتادگی یک یا هر دو پلک (پتوزیس) ، تاری دید و دوبینی در نتیجه ضعف عضلات کنترل کننده چشم

عدم تعادل در راه رفتن

ضعف بازوها، دست ها، انگشتان، ساق پا و گردن

تغییر در بیان صورت

مشکل در بلع غذا

تنگی نفس

مشکل گفتاری

خستگی عضلانی مزمن

عوامل تشدید کننده علایم میاستنی

بعضی فاکتورها باعث می شود که علایم بیماران شدید شود. این عوامل عبارتند از:

خستگی، استرس، بعضی داروها مانند کلسیم بیماری تب دار، گرمای زیاد، بعضی آنتی بیوتیک ها، بتابلوکرهار، بلوک کننده های کانال کلسیم، (آنتولول، ایندرال و سوتالول از جمله بتابلوکرها هستند).

تشخیص میاستنی گراویس :

پزشک معاینه فیزیکی کامل و همچنین تاریخچه مفصلی از علائم شما را بررسی می کند. آنها همچنین یک آزمایش عصبی انجام می دهند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

رفلکس های خود را بررسی کنید.

به دنبال ضعف عضلات هستید.

چک کردن صدای ماهیچه

مطمئن شوید که چشمان شما به درستی حرکت کند.

تست احساس در نواحی مختلف بدن

تست عملکردهای حرکتی مانند مثل دست زدن به انگشت خود به بینی

تستهای دیگری که می توانند به پزشک شما در تشخیص بیماری کمک کنند عبارتند از:

تست تحریک عصب تکراری

آزمایش خون برای آنتی بادی های مرتبط با MG

آزمایش ادروفونیوم (Tensilon): دارویی به نام Tensilon به صورت داخل وریدی تجویز می شود و از شما خواسته می شود حتماً حرکات عضلانی را تحت نظر پزشک انجام دهید.

تصویربرداری از قفسه سینه با استفاده از اسکن CT یا MRI برای رد یک تومور

گزینه های درمانی برای میاستنی گراویس :

هیچ درمانی برای MG وجود ندارد. هدف از درمان ، مدیریت علائم و کنترل فعالیت سیستم ایمنی بدن است.

دارو : 

برای سرکوب سیستم ایمنی بدن می توان از کورتیکواستروئیدها و سرکوب کننده های سیستم ایمنی استفاده کرد. این داروها به حداقل رساندن پاسخ ایمنی غیر طبیعی که در MG اتفاق می افتد کمک می کند.

علاوه بر این ، مهارکننده های کولین استراز ، مانند پیریدوستیگمین (Mestinon) ، می توانند برای افزایش ارتباط بین اعصاب و ماهیچه ها استفاده شوند.

برداشتن غده تیموس :

برداشتن غده تیموس که بخشی از سیستم ایمنی بدن است ، ممکن است برای بسیاری از بیماران مبتلا به MG مناسب باشد. پس از برداشتن تیموس ، بیماران به طور معمول ضعف عضلانی کمتری نشان می دهند.

براساس بنیاد Myasthenia Gravis of America ، بین 10 تا 15 درصد از مبتلایان به MG تومور در تیموس خود دارند. تومورها حتی آنهایی که خوش خیم هستند همیشه برداشته می شوند زیرا ممکن است سرطانی شوند.

تبادل پلاسما :

پلاسمافرس همچنین به عنوان تبادل پلاسما شناخته می شود. این فرایند آنتی بادی های مضر را از خون خارج می کند ، که ممکن است منجر به بهبود قدرت عضلات شود.

پلاسمافرس یک درمان کوتاه مدت است. بدن به تولید آنتی بادی های مضر ادامه می دهد و ضعف ممکن است عود کند. تبادل پلاسما قبل از عمل یا در مواقع ضعف شدید MG مفید است.

گلوبولین ایمنی داخل وریدی :

گلوبولین ایمنی داخل وریدی (IVIG) محصول خونی است که از اهدا کنندگان تهیه می شود. این برای درمان MG خود ایمنی استفاده می شود. اگرچه کاملاً مشخص نیست که چگونه IVIG کار می کند ، اما بر ایجاد و عملکرد آنتی بادی ها تأثیر می گذارد.

انتهای پیام/