به گزارش یکتاپرس این ضرب المثل برای تشویق مردم به سحرخیزی و پرهیز از تنبلی و تن پروری به کار می رود.ضرب المثل سحر خیز باش تا کامروا باشی
در زمان پادشاهی انوشیروان ساسانی ، او وزیر باهوش و کاردانی داشت به نام بوذرجمهر این وزیر بسیار منظم و مرتب بود. این ویژگی های بوذرجمهر باعث شده بود که او بسیار مورد احترام و مشورت انوشیروان باشد. به طوری که انوشیروان بدون مشورت و هماهنگی او هیچ تصمیمی نمی گرفت.
انوشیروان با داشتن چنین وزیر کاردانی خودش به راحتی به سراغ خوش گذرانی و تفریحاتش می رفت این کار او باعث اختلاف میان آنها می شد. بوذرجمهر همیشه تأکید می کرد ، قربان سحرخیز باشید تا کامروا شوید ولی سحرخیز بودن برای انوشیروانی که شب ها را تا نیمه شب به خوشگذرانی و تفریح می گذراند واقعاً سخت بود.
بوذرجمهر هر روز ساعت ها باید منتظر پادشاه می ماند تا او از خواب بیدار شود آن وقت تصمیماتی که بوذرجمهر گرفته به اطلاع ایشان برساند تا امضاء شود به همین دلیل او هر روز به پادشاه گوش زد می کرد «سحرخیز باشید تا کامروا شوید» این تأکید بوذرجمهر باعث عصبانیت پادشاه می شد تا جایی که پادشاه تصمیم گرفت درسی به وزیر کاردانش بدهد تا دایم او را به سحرخیزی تشویق نکند.
انوشیروان می دانست که بوذرجمهر هر روز صبح زود قبل از اینکه هوا کاملاً روشن شود از خانه خارج می شود و به سمت قصر می آید به همین دلیل گروهی را اجیر کرد تا در تاریک و روشنی هوا به بوذرجمهر حمله کنند و هرچه دارد را بدزدند.
روزی که پادشاه این نقشه را برای وزیرش طرح ریزی کرد ، خودش هم زود از خواب بیدار شد و منتظر نتیجه نقشه اش ماند آن روز بوذرجمهر وقتی از خانه خارج شد تا به طرف قصر بیاید گروهی دزد که صورت خود را پوشانده بودند بر سرش ریختند لباس هایش را درآوردند و حتی انگشترش را هم از دستش خارج کردند. بوذرجمهر که با لباس زیر نمی توانست به قصر بیاید ، به خانه برگشت لباس های دیگری بر تن کرد کلاهی بر سر گذاشت و به طرف قصر راهی شد.
انوشیروان که منتظر بوذرجمهر بود وقتی او را دید گفت : وزیر عزیز می بینم که تو هم مثل ما شده ای؟ امروز دیر آمده ای ، من ساعتی هست که منتظر شما هستم؟ نکند دیگر اعتقادی به سحرخیزی نداری؟ بوذرجمهر سری تکان داد و گفت : نه قربان ، موضوع چیز دیگری است. هنوز عقیده دارم باید سحرخیز باشی تا کامروا شوی.
انوشیروان گفت : پس چرا امروز اینقدر دیر کردی و ما را منتظر خود نگه داشته ای؟
بوذرجمهر گفت : امروز هم مثل هر روز سپیده دم از خانه خارج شدم تا به قصر بیایم ولی در راه گرفتار دزدانی شدم که به لباس هایم هم رحم نکردند ، هرچه داشتم با خود بردند ناچار شدم به خانه برگردم تا با لباس مناسب بتوانم خدمت شما برسم.
انوشیروان از سر رضایت خنده ای کرد و گفت : بیا این هم نتیجه ی سحرخیزی؟ اگر می گذاشتی ساعتی دیرتر می آمدی ، کوچه و بازار اینقدر خلوت نبود که دزدان بر سر تو بریزند و اموالت را ببرند و هیچ کس نباشد به تو کمک کند ، دیدی سحرخیزی اینقدر هم چیز خوبی نیست.
بوذرجمهر گفت : نه قربان اینگونه نیست. هنوز هم معتقدم هرکس سحرخیز باشد کامرواتر است. انوشیروان گفت : یعنی چه؟ حتی اگر دزدها اموالت را ببرند.
بوذرجمهرر پاسخ داد بله قربان اگر من از دزدها سحرخیزتر بودم آنها هیچ وقت دستشان به من نمی رسید. انوشیروان که چنین پاسخی را پیش بینی نمی کرد از کاری که کرده بود شرمنده شد.
