یاداشت/ مجید افشاری
در همایش های ادبی و یا نشست های نقد، کلمات مضمون و کشف را بسیار شنیده ایم.
به زبان ساده و با مثال برای شما این دو را بیان می کنم. تا وجه اشتراک و افتراق شان آشکار شود.
مضمون چیست؟
کشف کدام است؟
مضمون؛ پیام عاطفی، اجتماعی، تعلیمی است که با بیان یا ایجاد نسبت میان کلمات به مخاطب داده می شود.
برای روشن شدن کامل موضوع، کلمه ی گلاب را در چند شعر به وجه مضمون و کشف، ارزیابی می کنیم:
بلبل طبعم اگر چه مُرد و بی گل خاک شد
سنگ قبرش را بشویم گاه‌گاهی با گلاب
(به طور طبیعی سنگ قبربا گلاب شسته می شود)
در شربت خود گلاب ما می ریزند
آتش به دل کباب ما می ریزند
کی خاک به چشم دشمنان می پاشند؟!
کی آب به آسیاب ما می ریزند ؟!
(به طور طبیعی می توان در شربت گلاب ریخت)
در مضمون، کلمه ای که گرانیگاه نوشتار ماست در بیت یا سطر، وضعیت طبیعی خودش را داراست.
کشف؛ نوآوری در توصیف، تصویر و تعبیر پدیده هاست.
نکته: هر کشفی مضمون است اما هر مضمونی کشف نیست.
همچنین پیرامون موضوع جلسه، حسن صادقی پناه، مهدی شکری، اصغر علیکرمی، پیمان سلیمانی در خصوص تعریف تعلیق، ابعاد و شکل های تعلیق در شعر امروز و چگونگی و لزوم روی آوری ادبیات به تعلیق گفتگو کردند.
خاطر نشان می شود؛ نشست ادبی تعلیق سه شنبه های دو هفته در میان از ساعت ۱۷ الی ۱۹ در کافه فراموشی واقع در سهروردی جنوبی، خیابان اورامان، نبش کوچه اسلامی برگزار می شود.
مثال:
گل درک می کند طمع باغبان ولی
پروانه نیز دغدغه اش جز گلاب نیست
(به طور طبیعی پروانه خواهان گل است در اینجا دغدغه اش جز گلاب نیست )
از من زمانه ساخت گل کاغذی ولی
پرپر شدم برای گلابی نداشته
(به طور طبیعی گل برای گلاب پرپر می شود در اینجا گل کاغذی پرپر شده است )
مثال ها برگرفته از دو کتاب: از کف دریا تا کف دریا و هُیام
انتهای پیام/
