معرفی کتاب/ گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس؛
کابوس، لازمه ی رسیدن به آرامش است. و همین تناقض پِی رنگِ رمان درخت آبی را شکل می دهد. عاصی شدن از تکرار و عادت، خسته شدن از خستگی، تنهاییِ ثمر بخش را کِش می دهد تا مؤلف از سرِ آفرینش، به روزمرگی روانکَژی کند و دغدغه هایش را شاعرانه هم کلام شود. درختِ آبی روایتِ نهالِ رشد کرده ای ست که رنگِ جنگل را به خود نمی گیرد و تن به قانونش نمی دهد. از دور صحبت نمی کند. شکل و شبیه نمی شود. از ریشه های "بودن"، خیال و رویا تغذیه می کند و تاوانِ مجاور شدنش را با عشق می پردازد. دردِ مشترک داشتن و چشیدنِ بی وقفه ی رنجِ انسانی، شناسنامه ی این اثر است. و شاید همین مهم علت آن شده که درختِ آبی، بی قهرمان بماند. یا شاید به عبارتی قهرمانانِ شکست خورده ای را به معرض نمایش بگذارد. نادیده و ناشنیده گرفتنِ هنر و هنرمندِ حقیقی، قصه ی تازه ای نیست. اما نویسنده سعی دارد دوربینش را در جای دیگری قرار دهد و کوشش می کند از خشم، عنصری انسانی_هنری بسازد. در سراسرِ این اثر، خیال و واقعیت به طور محسوس و نامحسوس در کنارِ هم، آن هم بی جدالِ هم، پیش می روند. آنقدر که امکان دارد خواننده ی هوشیار گاهی تخیل را در شمایلِ واقعیت، یا حقیقت را در فرمِ تصور به تماشا بنشیند. اما حاصل وقتی به دست می‌آید که اکسیری لمس شود. چیزی از نیستی به هستی در آید. زیستِ هنرمندانه ای صورت بگیرد و دغدغه مندی، دستاوردی به وجود آورد. آن هم شاید به گونه ای در رویا. در اوجِ تصور و خیالپردازی. که شاخه ای از آن می تواند به خواب ختم شود. در آخر، درخت آبی در زاده شدنش هیچ نقشی ندارد. اما در هر فصلی که باشد، در جستجوی یک مرگِ شاعرانه است.
رمان «درخت آبی» اثر «امیرحسین لاجوردی» در 128 صفحه با قیمت 55000 تومان و در تیراژ 500 نسخه از سوی انتشارات شالگردن روانه‌ی بازار گردیده است.
انتهای پیام/
