معرفی کتاب/ گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس؛
کتاب "گوشی را بردار..." از سری کتابهای سپیدار، جدیدترین اثر خانم نیکی فیروزکوهی در 136 صفحه در قالب شعر آزاد از انتشارات شالگردن منتشر شد.
عاشقانه‌های نیکی فیروزکوهی در قالب شعرهای بلند و کوتاه در این کتاب خودنمایی میکنند.
با اینکه هنوز مدت زمان قابل توجهی از انتشار این کتاب نگذشته است ولی با اقبال زیادی در بین طرفداران مواجه گردیده است.
ضمنا بنابر اعلام انتشارات شالگردن به زودی رمان «هنر شنیدن صدای قلب» اثر «جان فیلیپ سندکر» با ترجمه‌ی سرکار خانم نیکی فیروزکوهی منتشر می‌گر‌دد.
نیکی فیروزکوهی متولد 6 آذر 1346 است. او سال ها پیش، مشهد را به مقصد آلمان ترک و در کشور نروژ ازدواج کرد که حاصل این ازدواج فرزندی به نام نیما است. مشاور خانواده است و تاکنون 9 کتاب از وی انتشار پیدا کرده است. به چند زبان زنده دنیا تسلط دارد. غیر از شعر، خوشنویسی میکند و در کنار همه این‌ها سنتور و سه تار هم می‌نوازد
فیروز کوهی می گوید: من معتقدم که باید از لحظه لذت برد. زیاد اهل برنامه های شعرخوانی نیستم. اما دوست دارم در یک زمان مناسب از کارهای جدیدم، از روند آنها و از تفکری که پشت هر کتاب بوده برای خوانندگان عزیزم صحبت کنیم. غیر از کتابهای چاپ شده دو کتاب چاپ نشده به نام‌های «همه‌ی مادران به بهشت نمی‌روند» و « هنر بودن آن که هستی» در دست دارم که به زودی آنها نیز به مرحله چاپ خواهند رسید.
فیروزکوهی دو توصیه برای کسانی دارند که به دنبال چاپ اثر هستند:
چاپ کتاب کسی را معروف نمی‌کند. اگر دوست دارید کتابی را چاپ کنید و اثری از خودتان داشته باشید این کار را انجام دهید ولی به چشم یک تجارت به این موضوع نگاه نکنید، برای دل خودتان بنویسید و برای دل خودتان اثر را چاپ کنید.
دیگر اینکه ناشر خود را با دقت انتخاب کنید. روند چاپ کتاب روندی ست که باید نویسنده و ناشر هر دو از آن لذت ببرند. ناشری را انتخاب کنید که حرفه ای باشد، خودش دستی به قلم داشته باشد و مهمتر از همه در کارش صادق باشد.
دو شعر از نیکی فیروزکوهی
و خاطرات ...
نه مجالِ گریز می‌‌دهند
نه رخصتِ خلوتی
خاطرات روحِ تو را میدرند
در رخوتِ سردِ روز هایت
چنان بارانی ات میکنند
که برگ ریزان سهم تو میشود
خاطرات از تو و لحظه‌هایت عبور میکنند
میدوی
و می‌دوند
و نمیدانی کدامیک زنده تر است
**
و کاش ندانى
تمام این سال ها
مرگبارترین فصل‌ها پاییز بوده است
که بعد از تو
رو به جاده ی شمال که میروم
نه عطرِ دریا سرشار ترم میکند
نه بوییدن ساقه‌های برنج عاشق ترم
نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل ، شاعر ترم
و کاش هرگز ندانی
مشقتِ شب‌های بی تو را مانوس شدن
مرگی ست هزار باره
محو شدنی غم انگیز
آرام آرام
بی امان
و هزار باره
***
انتهای پیام/
خیلی دلنشینن خانم فیروز کوهی
واقعا حرفای قلب ادمیه
زیبا و تاثیر گذار