یادداشت/ مجید افشاری
دیوار ها آوار به دنیا می آیند
_____
درباره ی این کتاب می توان گفت زبان آشنا و صمیمی با مخاطب دارد. اما فراز و فرودهای رویکرد مضمونی نشانگر تلاش مولف برای به فردیت رسیدن در زبان است. نوسان داشتن پرداخت ها در طول کتاب از دو حال خارج نیست یا اراده ی شاعر به تجربه کردن ساحت های گوناگون فرم است که برای محک خوردن توانایی اش و پیدا کردن نبض مخاطب ضروری است و یا سردرگمی در رویکرد نگارشی است که این هم برای همه ی سپید نویسان امری طبیعی جلوه می کند. چرا که برخلاف رویکرد نگارشی در کلاسیک نسبت فرم و زبان شاعر در سپید نویسی به اشکا ل گوناگون قابل دفاع و انکار است. ممکن است مخاطبی زبان ساده را با زبان سطحی تمییز ندهد. و لحن انشایی نوشتار مجابش کند که شاعر صمیمانه در خدمت عواطف اوست. اما اهالی جدی شعر هر متن ساده ای را در این گردونه قرار نمی دهند و اگر شخصی با نمایش های زیرکانه ای چون چاپ متوالی کتاب و تولید آثار شنیداری در پوشش این کاستی بکوشد راهی به دهی نخواهد برد که تاریخ ادبیات فریب تردستی و شعبده ای را تا به حال نخورده است و بعد از این هم نمی خورد.
صابر سعدی پور با این کتاب در مسیر شاعرانگی به رغم تاثیر پذیری های گاه و بی گاه به فردیت خود نزدیک تر شده است. به چند نمونه ی مصداقی از رویکردهای ایشان در کتاب بپردازیم:
شیشه ی عسل
کوهستانی است
ریخته در گوشه ی آشپزخانه (ص ۳۴)
.
دریا ساعتی است آبی
که
قطره
قطره
قطره
از آسمان به زمین
و از زمین به آسمان می ریزد
تا یک روز دنیا تمام شود ( ص ۹)
فروغ از حسادت به تو
مدل مجله ها شده (ص ۵۱)
گاهی در پایان بندی شعر، ذوق ستیز عمل می کند. که شاید برای این رویکرد، منطقی شاعرانه داشته باشد.
.
موج ها یکی یکی غرق شده اند
نهنگ با ساحل حمام آفتاب می گیرد
دلفین با ستاره دریایی قهر کرده
( پایان بندی)
ز وقتی که شعرهایش را
به دریا ریخته
شاعری که کشتی هایش غرق شده
.
مثال ۲
این همه ماهی خفته بر آب
( پایان بندی
