پاسدار خستگی ناپذیر شعر و فلسفه
میشل دئوگی شاعر و فیلسوف معاصر فرانسه درگذشت
یاداشت : سعید جهانپولاد
میشل دئوگی شاعر و فیلسوف، متولد: 23 می 1930 پاریس، فرانسه/ مرگ: 16 فوریه 2022، پاریس، فرانسه.
میشل دئوگی، فیلسوف، شاعر، استاد ممتاز ادبیات (در دانشگاه پاریس هشتم) بود، او همچنین در نقد ادبیات و گفتمان های انتقادی عضو هیئت تحریریه مجلات و کتب عصر جدید Les Temps" Modernes " و استادن بنام فلسفه معاصر فرانسوی و استاد برنارد چمباز در دانشگاه بوفون بود از 1990 تا 1992 ریاست کالج بین المللی فلسفه و از 1992 تا 1998 ریاست خانه نویسندگان فرانسه و ریاست وعضو دپارتمان مؤسسات پژوهشی فلسفه پژوهی و ادبیات و شعر شناسی شناختی فرانسه بود، از وی تا کنون سی اثر منتشر شده است، کتاب شعر و مقاله فلسفی و انتقادی ، او را یک تئوریسین شعر و فلسفه در ترکیبی تازه معرفی می کنند، در موسسه تحت مدیریتش، مجموعه کتاب‌های گگالیماردر زمینه های فلسفه، گفتمان های انتقادی و خصوصا شعر/فلسفه از با نفوذترین آنتولوژی ها در زمینه شعر، نظریه ادبی و انتقادی ست Poésie/Cîallimard، مجلد گلچین شعر توسط همین موسسه از منابع و مراجع مهم پژوهشی شعر مدرن اروپا و جهان ادبی معاصر محسوب می شود برخی از کتاب‌های منتشر شده از جمله کتاب‌های مشهور میشل دئوگی در سِمت شاعر فیلسوف
"در زمان های شلوغ" (1993)
"به آنچه هرگز پایان نمی یابد" (1995)
انرژی ناامیدی (1998)
عقل شاعرانه (2000) و ..
در زمینه مطالعات انتقادی در سمت فیلسوف و نظریه پرداز
" شعر در کلیت "گالیمار 1980
"شعر به مثابه آینده "میشل دئوگی ،
" پیش و بعد از ژاک دریدا ، پسا دریدا" Le Griffon d'argile/Pr Universitaires de Grenoble, coll
"پیوند" 1992 میشل دئوگی
هلن ولات و رابرت هاروی، گردآوری مقالات، نوشته‌های میشل دئوگی
1960-2000 ، پاریس، 2002
"تفاوت و هویت"میشل دئوگی، مارتین روف،
2008 پاریس
"موقعیت یک شاعر غنایی در اوج سرمایه داری فرهنگی" ، هرمان، پاریس، 2009
و کتاب‌ها و مقالات ارزشمندی دیگر
از افتخارات او بالاترین جایزه ادبی آکادمی فرانسه، جایزه کتابخانه ملی شعر، جایزه ادبی گنکور و .. سمت های بسیار برجسته دانشگاهی و پژوهشی، میشل دئوگی شاعر و فیلسوف را به عنوان پاسدار خستگی ناپذیر شعر و فلسفه می شناسند، این چهره مهم معاصر شعر و فلسفه نزدیک به ساختارزدایی ژاک دریدایی و پسا ساختارزدای فرانسوی را در جامعه اهل فلسفه و شعر و ادبیاتی ایران کمتر و یا نمی شناسند این یادداشت به همراه یک گفتگو تازه و ترجمه دو شعرازاین متفکر برجسته در سال 2022 درست چند ماه قبل از درگذشتش در 27 بهمن 1400 گردآوری و ترجمه کرده بودم که مقارن شد با مرگ این بزرگوار واین یادداشت و ترجمه شعر جهت معرفی و پیشنهاد به جامعه ادبی و مترجمان گرامی است که کتاب‌ها و مقالات ایشان را به فارسی برگردان نموده و جهش های فکری و انتقادی این فیلسوف و شاعر و متفکر انتقادی را به جامعه ایرانی بازنمایی نمایند ، گفتگو با این فیلسوف و شاعر بزودی در کتاب گفتگو و گفتمان با فلاسفه معاصر از طرف نگارنده منتشر خواهد شد.
چند شعر از این شاعر و فیلسوف بزرگ را به اتفاق می خوانیم:
- خانه
از سنگ و مخمل
خانه زندگی را تراوید
فضای ناگهانی درونش را
به بیرون بخشید
پنجره ها
سنبله های گندم را
در امتداد منزل های افق کشیدند
ظهر، خسته
بخار طولانی رودخانه را
از دستانش زمین نهاد
هنگام غروب
زمین
شادان
در میان زالزالک ها پرسه زد
باغ بومی شکوفا شد
- فردا
زندگی می‌تواند رضایت‌بخش باشد
اگر درست درزمانش
روزها را پاداشی در نظر بگیری
مثل بازیگرانی که از پیش
در پشت صحنه منتظرند
و ازلحظه‌ای به لحظه دیگر
نگاهشان را به ما می اندازند
در صحنه نمایش
و ما امیدواریم همینطور ادامه داشته باشد
و درست در این لحظات هست
که می فهمم
آسمان امروز در غروب
با من از فرداش سخن می گوید
همچون پیامبری صادق
که از کلامش
درخت انجیر
سنجاقک و مارمولک
سنگ چخماق وذرت را
به من می نمایاند
از پیش کلمه فردا را زیر لب ذکر بخوانید
نگهدارنده است
اما اگرچه ناقص است
اما هنوز کلمه پایان را
در خودش حفظ کرده است
روزها همدیگر را دوست دارند و
همدیگر را صدا می زنند
باد پچ پچ کنان می وزد
در اسکله بزرگ شبه جزیره ایستاده ام
صدایشان را می شنوم
اما کدامشان را می پسندی؟
آن را
یا زنبوری نیش زنان را
در میان خوشه های بنفش گل های وحشی
**
انتهای پیام/
