آشنایی با شهریار تبریزی

ستون عرش خدا قائم ازقیام محمد    *****   ببین که سر بکجا مى کشد مقام محمد

بجز فرشته عرش آسمان وحی الهى  *****   پرنده پر نتوان زد به بام محمد

به کارنامه منشور آسمانى قرآ ن    *****    که نقش مهر نبوت بود بنام محمد
 

شهریار در شعر  یا على علیه‌السلام در مورد حضرت امیر المومنین علیه‌السلام مى فرماید:
 

مستمندم بسته زنجیر و زندان یاعلى    *****    دستگیراى دستگیر مستمندان یا علی

بندى زندان روباهانم ای شیر خدا    *****    می جوم زنجیر زندان را به دندان یا علی
 

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را   ***   که به ما سوا فکندی همه سایه هما را

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین ***   به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند ***   چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ار نه دوزخ***  به شرار قهر سوزد همه جان ما سوا را

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن ***  که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من ***   چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا

به جز از علی که آرد پسری ابولعجائب ***   که علم کند به عالم  شهدای کربلا را

چو به دوست عهد بندد زمیان پاکبازان ***  چو علی که می تواند که  بسر برد وفا را

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت***  متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را

به دوچشم خونفشانم هله ای نسیم رحمت ***  که زکوی او غباری به من آر توتیا را

به امید آن که شاید برسد به خاک پایت ***  چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را

چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان ***  که زجان ما بگردان ره آفت قضا را

چه زنم چو نای هر دم زنوای شوق او دم ***  که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را

همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی ***   به پیام آشنایی بنوازد آشنا را

  زنوای مرغ یاحق بشنو که در دل شب ***  غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا
 

شیعیان دیگر هواى نینوا دارد حسین     *****    روى دل با کاروان کربلا دارد حسین

ازحریم کعبه جدش به اشکی شست دست    *****   مروه پشت سرنهاداماصفا دارد حسین

على آن شیر خدا شاه عرب
الفتى داشته با آن دل شب

شب ز اسرار على آگاهست
دل شب محرم سر الله است

شب على دید و به نزدیکى دید
گرچه او نیز به تاریکى دید

شب شنفته است مناجات على
جوشش چشمه عشق ازلى

شاه را دید و به نوشینى خواب
روى بر سینه دیوار خراب

قلعه بانى که به قصر افلاک
سر دهد ناله زندانى خاک

اشگبارى که چون شمع بیزار
میفشاند زر و میگرید زار

دردمندى که چولب بگشاید
در و دیوار به زنهار آید

کلماتى چون در آویزه گوش
مسجد کوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سینه آفاق شکافت
چشم بیدار على خفته نیافت

روزه‏دارى که به مهر اسحار
بشکند نان جوین افطار

ناشناسى که بتاریکى شب
میبرد شام یتیمان عرب

پادشاهى که به شب برقع پوش
میکشد بار گدایان بر دوش

تا نشد پردگى آن سر جلى
نشد افشا که على بود على

شاهبازى که ببال و پر راز
میکند در ابدیت پرواز

شهسوارى که ببرق شمشیر
دردل شب بشکافد دل شیر

عشقبازى که هم آغوش خطر
خفت در جایگه پیغمبر

آن دم صبح قیامت تاثیر
حلقه در شد از او دامنگیر

دست در دامن مولا زد در
که على بگذر و از ما مگذر

شال شه واشد و دامن بگرو
زینبش دست‏بدامان که مرو

شال مى‏بست و ندائى مبهم
که کمر بند شهادت محکم

پیشنوائى که ز شوق دیدار
میکند قاتل خود را بیدار

ماه محراب عبودیت‏حق
سر به محراب عبادت مشتق

میزند پس لب او کاسه شیر
میکند چشم اشارت باسیر

چه اسیرى که همان قاتل اوست
تو خدائى مگر اى دشمن دوست

در جهانى همه شور و همه شر
ها على بشر کیف بشر

کفن از گریه غسال خجل
پیرهن از رخ وصال خجل

شبروان مست ولاى تو على
جان عالم بفداى تو على

منبع: مرکز مطالعات شیعه