به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، قادر طراوت پور شاعر، درباره سرایش شعر آیینی گفت: ائمه شاعران را به سرودن شعر با دادن صله مادی یا معنوی برای انتقال مفاهیم شیعی به مردم تشویق می‌کردند. در این مسئله از منظر تاریخی شکی وجود ندارد. شاعرانی مانند حسان -که شاعر پیامبر بود- هم درباره حماسه غدیر شعر سرودند.
وی در ادامه درباره سرایش شعر در مدح حضرت زهرا اظهار کرد: شاعرانی مانند سنایی، عطار و فردوسی به شعر شیعی در آثارشان پرداختند. به دلیل غلبه شعر عاشورایی در شعر شیعی به شخصیت حضرت فاطمه پرداخته نشد یا کمتر پرداخته شد. برخی شاعران مانند سنایی، عطار و مولانا در آثارشان به حضرت فاطمه اشاره‌هایی کردند و از دوران صفویه هم اشتقاق‌های زیادی در شعر ایجاد شد ولی اشاره به شخصیت حضرت فاطمه در اشعار مولانا دیده می‌شود .
این شاعر ادامه داد: شخصیت، جامعیت و فضیلت‌های حضرت فاطمه (س) در شعر عرفانی وجود داشت. مثلا در برخی اشعار شخصیت حضرت زهرا (س) به شب قدر تشبیه شده است. ناشناخته بودن قبر ایشان از راز‌های پنهان تاریخ بشر است و تنها شخصیتی است که او را ام ابیها نامیده اند. همه این مسائل بعدی عرفانی دارند و برای همین مدح و منقبت این بانوی بزرگوار در شعر سخت است. از سوی دیگر درباره نحوه شهادت ایشان اختلاف نظر وجود دارد. از این رو شعر شیعی به شخصیت حضرت زهرا (س) چندان نپرداخته است.
طراوت پور در پایان گفت: در سده‌های اخیر شخصیتی مانند آیت الله کمپانی یکی از بهترین قصاید را در مدح حضرت فاطمه (س) سرود. پس از او شاعران دیگری درباره ایشان شعر سرودند؛ اما مسئله نوحه با شعر تفاوت دارد. پس از انقلاب اسلامی به شعر فاطمی پرداخته شد، اما در نوحه‌ها به معارف فاطمی توجه نشد. در نوحه نباید دنبال اتفاق خاصی باشیم نوحه تنها شوربرانگیز است. ولی پرداختن به معارف اسلامی هم باید از اولویت‌ها در نوحه سرایی ها باشد.
انتهای پیام/
