یادداشت/ رضوان ابوترابی
گاهی برای نوشتن یک مطلب، چقدر باید دنبال واژه گشت. چقدر باید فکر کرد و راه به جایی نبرد. بی تعارف آدمی در تعریف تعدادی انسان امروزی به بن بست می رسد. جای هیچ حرفی نیست که همه ما برای ادامه زندگی به درآمد مالی نیازمند هستیم. اما این در آمد به چه بهایی؟! آیا آبادی خود را روی ویرانی دیگران ساختن! چه لذتی می تواند داشته باشد؟!
انسان باید بپذیرد که دنیا فقط مال او نیست و همانقدر که او حق حیات دارد جانوران و گیاهان هم به همان اندازه از این حق برخوردارند. اما بی اعتنا به همه چیز، این روزها انسان دارد محیط زیست را به نابودی می کشاند و کسی به آینده فکر نمی کند به آینده ای که مال فرزندان آن هاست.
به راستی ما از خود برای فردا جز آلودگی محیط زیست، خشکسالی، ویرانی جنگل ها، مرگ رودها، آسمانی بی پرواز و خالی از ستاره و سفره های بی نان چه بر جای خواهیم گذاشت؟!
یکی از فاجعه ها خبری بود که چند روز پیش توسط تعدادی خبرگزاری ها منتشر شد.کشتن 1000 نمونه از حیوانات به دست آدمیان، حیواناتی مانند ببر بنگال که در حال انقراض است. شکار تیز شاخ آفریقایی که منقرض شده! فیل ها و ...
نابودی 400 گونه حیوان حفاظت شده به دست انسان خبر کم اهمیتی نبود. انسانی آزمند که رویای بدست آوردن 32 میلیون دلار،قیمت کارشناسی شده به عنوان حق الزحمه این کشتار بزرگ را در سر می پروراندند.
لطفا عکس ها را ببینید تا از عمق فاجعه مطلع شوید.
انتهای پیام/
