به گزارش یکتاپرس اواخر دهه ۳۰ و اوایل دهه ۴۰ خورشیدی تهران در حال توسعه بود و شهرسازی با شتابی روزافزون پیش می‌رفت. منطقه ۹ نیز از این توسعه و شتاب غافل نماند. به ویژه که زمزمه‌های طرح ساخت نماد شناسایی ایران_ تهران با یک بلندمرتبه فاخر که بعدها برج آزادی نام گرفت، در شهر پیچیده بود.
ساخت برج آزادی که آغاز شد کم‌کم ساخت و ساز در محدوده‌های اطراف آن رونق گرفت. زمین‌هایی که شهرداری وقت، مالکیت و ساخت و ساز در آن را غیرقانونی می‌دانست. با این حال، افراد بسیاری با قلدری و این بهانه که اینجا حاشیه شهر است و زمین‌های بایرش مالکی ندارد توانستند بخش‌هایی را به تصرف خود دربیاورند. درست از همان زمان، این بخش از شهر و منطقه 9 با نام «زورآباد» شهرت یافت. بومی‌ها نقل می‌کنند: «اینجا هر کسی زور بازو و زبانش، بیشتر بود، زمین‌های بیشتری با متراژهای باورنکردنی هم نصیبش شد.» با گذشت زمان و گسترش مرزهای تهران در دوره پهلوی دوم، این صاحب‌خانه‌های زورکی یا غیرقانونی به فکر تهیه سند افتادند.
زمین‌های محله زورآباد در محدوده معابر اصلی و فرعی ۴۵ متری زرند، کنارگذر بزرگراه فتح، خیابان‌های سی‌متری طالقانی، لاله، میرقادری و همچنین واشقانی فراهانی فعلی، واقع شده بود.
محله زورآباد پایتخت کجا بود؟
در شهرسازی نوین، حدود 5 هزار متر مربع از زمین‌های زورآباد را فردی خریداری کرد و کارخانه «یخ‌سازی» را که جزء معدود کارخانه‌های یخ‌سازی تهران بود، راه‌اندازی کرد.
کارخانه که فعال شد، اهالی برای فراموشی خاطره‌های ناخوشایند محله زورآباد، نام خیابان و محله «یخچال» را بر سر زبان‌ها انداختند. خیابان یخچال در خیابان شهید واشقانی فراهانی فعلی، قرار داشت. البته در حال حاضر نیز از کارخانه یخ‌سازی، هیچ بنایی باقی نمانده و به جای آن، ساختمان‌های قد و نیم قدی بالا رفته‌اند.
