بهگزارش یکتاپرس یادآوری باغچه‌های فروش گل و گیاه، نهال درختان میوه و انواع گلدان‌های پلاستیکی و سفالی در مسیر بزرگراه‌ها و خیابان‌های اصلی برای اهالی غرب تهران چندان دور نیست. ۹۰ درصد این باغچه‌ها را باغداران و کشاورزان روستای کشار در حریم منطقه ۵ اداره می‌کردند.
روستای کشار
«علی مددی»، باغدار کشاری، می‌گوید: «کشار روستای بی‌آبی است. البته نه اینکه خشک و بی‌باران باشد، بلکه تنها به‌واسطه نبود مدیریت درست، آب باران هدر می‌رود و ما تابستان با بی‌آبی روبه‌رو هستیم. با این حال، اهالی دست از باغداری و کشاورزی نکشیده‌اند و امروز به جرات می‌توانم ادعا کنم بخش زیادی از نهال میوه و گل و گیاه تهران را همین کشاری ها تأمین می‌کنند.»
جوانان را پابند روستا کنید
زمین حاصلخیز و هوای مطبوع، خاک روستای کشار را برای باغداری و کشاورزی مساعد کرده است. با این حال، روستانشینان معتقدند از ظرفیت باغداری کشار به‌طور کامل استفاده نمی‌شود. گلخانه‌هایی که در حیاط خانه‌ها ساخته می‌شود، جوابگو نیست. «مهدی اصفهانی»، جوان باغدار، می‌گوید: «همه امکانات اینجا فراهم است، اما چون حمایت نمی‌شویم و امکانات به‌روز کشاورزی و باغداری را در اختیار نداریم، نمی‌توانیم این حرفه آبا و اجدادی را توسعه بدهیم. ما قابلیت پرورش انواع گل و گیاه را در اینجا داریم. حتی می‌توانیم ظروف سفالی و گلدان‌های مورد نیاز را خودمان تولید کنیم؛ اما امکانات نیست. برای همین باید برای خرید یک گلدان ساده تا همدان برویم. جوان‌های ما بیکار هستند. راه‌اندازی کارگاه سفالگری و تولید گلدان‌های مورد نیاز برای گل و گیاهی که تولید می‌کنیم می‌تواند آن‌ها را پابند روستا کند.»
شغلمان را در تهران نمی‌توانیم توسعه دهیم
«سید علی سادات» رئیس شورای کشار علیاست. او می‌گوید: «روستای کشار به دو بخش کشار علیا و کشار سفلی تقسیم می‌شود. پرورش نهال و گل و گیاه آپارتمانی یک شغل موروثی برای کشاری‌هاست. شغلی که خوشبختانه این روزها بین جوانان هم رونق پیدا کرده است. با اینکه بسیاری از افرادی که وارد این حرفه شده‌اند باغدار هستند و زمین کشاورزی و باغ دارند، ولی نمی‌توانند برای توسعه گلخانه‌های مدرن و مجهز کار خاصی انجام دهند. چون موانع زیادی در این راه وجود دارد.»
رئیس شورای کشار علیا نبود حمایت‌های لازم از سوی جهاد کشاورزی و منابع طبیعی را مهم‌ترین مانع توسعه گلخانه در روستای کشار عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: «سال‌هاست پیگیر هستیم که در زمین‌هایمان گلخانه درست کنیم. متأسفانه اجازه چنین کاری داده نمی‌شود. گلخانه‌هایی که در روستا وجود دارد کوچک است. آن‌هایی که به تولید گل و گیاه آپارتمانی علاقه دارند و به‌عنوان یک شغل روی آن حساب کرده‌اند، گلخانه‌هایشان را در شمال کشور راه‌اندازی کرده‌اند؛ یعنی در شمال زمین خریده یا اجاره کرده‌اند و پرروش گل و گیاه و نهال را آنجا انجام می‌دهند. چاره دیگری هم ندارند. محل مناسبی برای تولید نداریم.»
کشاری‌ها و بازار گل و گیاه غرب تهران
اواخر سال ۱۳۸۹ شهرداری منطقه ۵ با اختصاص زمینی برای توسعه بازار گل غرب تهران همه مالکان باغچه‌های کوچک و بزرگ حاشیه بزرگراه‌ها و خیابان‌های اصلی را در یکجا جمع کرد. از آنجا که این باغچه‌های فروش گل و گیاه بیشتر از سوی کشاری‌ها مدیریت می‌شد، در نتیجه ۸۰ درصد غرفه‌داران بازار گل و گیاه غرب تهران را اهالی این روستا تشکیل می‌دادند و تا امروز هم که این بازار گل به قطب فروش گل و گیاه و نهال غرب تهران تبدیل شده است، کشاری‌ها نبض اصلی این بازار را در دست دارند. رئیس شورای کشار علیا می‌گوید: «این بازار را کشاری‌ها توسعه داده‌اند. مدتی است شهرداری تصمیم گرفته است غرفه‌های این بازار را به مزایده بگذارد. غرفه‌داران کشاری معتقدند این بازار را آن‌ها رونق داده‌اند و برای توسعه آن تلاش کرده‌اند و به همین دلیل باید برای حضورشان تسهیلات مناسب‌تری در نظر گرفته شود. این موضوع مشکلاتی را به وجود آورده بود. با جلسات و نشست‌های متعددی که با شهرداری منطقه ۵ انجام دادیم، مشکلات به‌زودی رفع خواهد شد.»
سادات درباره برپایی جشنواره گل و گیاه در روستای کشار می‌گوید: «چند سال پیش شهرداری منطقه ۲۲ نخستین جشنواره گل و گیاه آپارتمانی را با مشارکت اهالی کشار در این روستا برگزار کرد. این جشنواره باهدف رونق کارآفرینی در روستا و شناخت ظرفیت‌ها و فرصت‌های اقتصادی برگزار شد. امیدواریم شهرداری منطقه ۵ و ۲۲ مجدداً حامی ما باشند تا بتوانیم دومین جشنواره را هم برگزار کنیم.»
یک حرفه بابرکت با سرمایه اندک
اهالی کشار احیای دوباره شغل آبا و اجدادی‌شان را رونق کارآفرینی و انگیزه‌ای برای حضور جوانان در روستا می‌دانند. علی اصفهانی کشاورز است. پیرمردی سال‌خورده اما سرحال و خوش‌بیان. می‌گوید: «کشار به باغ‌های هلو و گیلاسش شهرت دارد. هلوی هسته‌جدا و گیلاس درشت و شیرین کشار را میوه‌فروشان مغازه‌های بالاشهر باید وصف کنند. همان‌ها که این میوه‌ها را باقیمت ارزان از ما می‌خرند و با قیمتی نجومی به مشتری‌هایشان می‌فروشند.»
او می‌گوید: «با همین دستانم سال‌هاست نهال و گل می‌کارم. شمارش درختانی که کاشته‌ام، از دستم دررفته است. درختکاری کار آبا و اجدادی ماست. بسیاری از درختان خیابان ولی‌عصر(عج) را همین کشاری‌ها کاشته‌اند.»
او به برکت این حرفه اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «پدرم کشاورز بود. من هم عاشق کشاورزی و باغداری هستم. این شغلی است که کمتر به آن توجه می‌شود. واقعاً چرا یک جوان امروزی فقط می‌خواهد پشت میز بنشیند؟ بیاید اینجا شاگردی کند، گل‌ها را بشناسد، روش کاشت و نگه‌داری را یاد بگیرد و بعد با سرمایه اندک کسب‌وکار گل و گیاه فروشی راه بیندازد. گیاه هم خودش تکثیر می‌شود و حرفه بابرکتی است.»
