به گزارش گروه اقتصادی یکتا ، به نقل از شینهوا، دیدن کودکانی که در حال فروش کالا در خیابان‌ها و مغازه‌ها، یا هل دادن چرخ‌های دستی برای حمل کالا، یا خالی کردن بار کامیون‌ها هستند، در بغداد، پایتخت عراق، اصلا غیر معمول نیست.
با کاهش درآمد خانوارهای عراقی به خاطر بی‌ثباتی سیاسی و مشکلات اقتصادی تعداد کودکانی که مجبور هستند کار کنند، افزایش یافته است.
بسیاری از خانوارهای عراقی مجبور هستند یکی از پسران خود را که معمولا بزرگ‌ترین آنهاست به جای تحصیل به کار کردن مجبور کنند تا از این طریق برادران جوان‌تر بتوانند تحصیل کرده و فرصت داشتن آینده‌ای بهتر را داشته باشند.
محمد الکاراقولی، یک مهندس عمران بازنشسته، می‌گوید: کار کردن کودکان آنها را از تحصیل بازداشته و خطر درگیری شدن آنها با مواد مخدر و تروریسم را بیشتر می‌کند.
وی می‌گوید: دلیل افزایش تعداد کودکان کار این است که در عراق ما شاهد جنگ، آوارگی، و اختلافات مذهبی بودیم و همه این مشکلات باعث فشار به خانواده‌ها شده است. دولت باید به این افراد کمک کرده و آنها را در مسیر درست قرار دهد.
علی العبیدی، کارشناس حقوق، نیز معتقد است که قوانین کار در عراق حداقل سن برای اشتغال را 15 سال در نظر گرفته و ترک تحصیل کودکان کمتر از 15 سال و ورود آنها به فعالیت‌هایی که کرامت‌شان را پایین می‌آورد را ممنوع کرده است. دولت باید توجه ویژه‌ای به موضوع اشتغال کودکان داشته باشد؛ چراکه ساختن یک ملت وابسته ساخته شدن نسل آینده آن است و اگر این کودکان در خیابان‌ها بمانند با خشونت مواجه شده و ممکن است در معرض سوءاستفاده برای فعالیت‌های تروریستی قرار گیرند. این مسئله یک پدیده بسیار منفی است و ما همچنان آن را نادیده گرفته‌ایم.
در ماه ژوئن سازمان بین‌المللی کار وابسته به سازمان ملل و یونیسف در عراق اعلام کردند که بخش قابل توجهی از 4.5 میلیون عراقی که در معرض فقر قرار دارند را کودکان تشکیل می‌دهند.
انتهای پیام/
