به گزارش یکتاپرس سالاروند تا پیش از آن سانحه رانندگی تلخ و از دست دادن پاهایش، یک ورزشکار معمولی بود با رویاهایی در حال فراموشی. اما مثل همه فیلم‌های ابرقهرمانی که قهرمان اصلی داستان از دل حادثه برمی‌خیزد، سجاد هم پس از آن تصادف تازه داستان زندگی خودش را رقم زد. او این بار با ۲ پای مصنوعی به جنگ سرنوشت رفت و حالا تنها کوهنوردی است که با ۲ پای مصنوعی بام ایران، ترکیه و ارمنستان را فتح کرده است. سجاد مدتی است که با همکاری یک موسسه خیریه به تهیه دست و پای مصنوعی برای کودکان معلول و تشویق آنها به ورزش مشغول است و به تازگی به اولین پاراگلایدرسوار معلول ایرانی تبدیل شده است. در ادامه داستان مهیج زندگی سجاد را که این روزها در اردوی تیم ملی دو و میدانی به عنوان اولین و تنها دونده معلول کلاس T۴۳ ایران برای افتخارآفرینی در آسیا تمرین می‌کند بخوانید.
نیمه‌شب اتفاق افتاد
نیمه شب اول فرودین ۱۳۹۵ را هرگز فراموش نمی‌کند؛ همان شبی که سرنوشت به ظاهر حادثه‌ای تلخ برای او رقم زد اما با گرفتن پاهایش، بال‌هایی به او داد تا زودتر به آرزوهایش برسد. «سجاد سالاروند» ورزشکار موفقی که این روزها برای افتخارآفرینی با پیراهن تیم ملی دو و میدانی ایران تمرین می‌کند، پیش ازآن حادثه یک ورزشکار معمولی بود؛ مثل هزاران ورزشکاری که هنوز استعدادهای واقعی خودشان را کشف نکرده‌اند و سقف آرزوهای‌شان موفقیت در رقابت‌های کوچک است. روایت قصه زندگی سجاد بدون مرور جزئیات آن حادثه دردناک لطفی ندارد؛ حادثه‌ای که تلخ‌ترین خاطره و همزمان نقطه عطف زندگی او است. می‌گوید: «نیمه شب سال ۹۰ بود و بزرگراه تهران کرج مثل همیشه شلوغ. با سرعت مناسب مشغول رانندگی بودم که ناگهان خودرویی با سرعت زیاد از پشت سر با خودروی من برخورد کرد. بعد از آن همه چیز سیاه شد. دقایقی بعد که با صدای همهمه مردم به هوش آمدم، اطرافم پر از خون و فلز بود. گاردیل حاشیه بزرگراه کابین ماشین را شکافته و در همان لحظه برخورد هر دو پایم را قطع کرده بود.»
خود امدادگری
سجاد کوهنورد بود؛ از آن کوهنوردهایی که دوره امداد را گذرانده و برای امدادرسانی در حوادث آماده‌اند. پس آموخته‌هایش را به کار گرفت تا جلوی خونریزی را بگیرد: «ترافیک آنقدر سنگین بود که آمبولانس یک ساعت بعد از تصادف به محل حادثه رسید. مردم اما به کمک آمدند و با همراهی آنها اقدامات اولیه را انجام دادم. با یک کمربند پای چپم را از بالای زانو بستم و با کش باربندی که یکی از رانندگان به من داد جلوی خونریزی پای راستم را گرفتم.»
فتح دماوند با دو پای مصنوعی
ادامه قصه زندگی سجاد شبیه داستان‌های باورنکردنی است؛ داستان‌هایی که قهرمان قصه مثل پروتاگونیست‌های تراژدی‌های یونانی از عمق سیاهچاله ناامیدی دست روی زانو می‌گذارد و در نبرد با سرنوشت به نوک قله موفقیت می‌رسد. کوهنوردی که در لحظات پرالتهاب پس از تصادف به خودش امدادرسانی کرد، آنقدر به توانایی‌هایش ایمان داشت که فقط ۱۴ ماه بعد از قطع شدن هر دوپایش این بار در هیبتی متفاوت بام ایران را فتح کند. ادامه قصه از زبان خودش شنیدنی‌تر است: «خیلی زود قطع شدن پاهایم را پذیرفتم. دکترها گفتند یک سال طول می‌کشد که بتوانی روی پاهای مصنوعی‌ات بایستی. اما آنقدر دلتنگ راه رفتن بودم که فقط ۶ ماه بعد از حادثه به پاهای جدیدم خود گرفتم و چند قدمی راه رفتم.» سجاد از فتح دماوند می‌گوید؛ فتح مرتفع‌ترین قله ایران که برای او حکم نقطه آغاز یک مسیر تازه بود: «روزی که اولین قدم‌هایم را با پاهای مصنوعی برداشتم، به کارکنان مرکز ساخت پروتز گفتم چند ماه بعد راهی دماوند می‌شوم. اما گفتند فقط چند ماه طول می‌کشد که راه رفتن ساده را یاد بگیری. از آن روز به بعد فتح دماوند شد همه فکر و ذکر من. روز و شب برای این هدف تمرین می‌کردم. ۲ ماه بعد از دریافت پروتز توچال را فتح کردم و ۱۵ ماه بعد هم روی قله دماوند عکس یادگاری گرفتم؛ این بار اما به عنوان اولین کوهنورد ایرانی که با ۲ پای مصنوعی بام ایران را فتح می‌کند.»
