به گزارش یکتاپرس، داستان آبنبات از شرق شروع می‌شود. نبات از کریستال‌های نسبتا بزرگ محلول فوق اشباع شکر و آب شکل می‌گیرد. روش تولید این خوردنی خوشمزه، طبق اسناد مکتوب نویسندگان اسلامی، برای اولین بار در نیمه اول قرن نهم توصیف شده و برخی سازندگان مشهور نبات همچنان در آسیا فعال هستند.
جالب اینکه نبات بخش مهمی از فرهنگ چای شرق فریزیا یعنی آلمان کنونی است، جایی که یک تکه نبات را در انتهای فنجان قرار می‌دهند و مثل ایرانیان که نوشیدن چای با نبات را یکی از رایج‌ترین روش‌های نوشیدن چای می‌دانند، از نوشیدن چای شیرین لذت می‌برند. این روش نوشیدن چای را می‌توان در آسیای مرکزی نیز با نام نووت پیدا کرد.
گوشت نباتی چینی
نبات یک ماده رایج در آشپزی چینی نیز هست. در چین از آن برای شیرین کردن چای گل داوودی و همچنین برخی سوپ‌ها استفاده می‌کنند. بسیاری از خانواده‌های اعیان برای ترشی کردن گوشت، یا سرخ کردن آن از نبات استفاده می‌کردند و این خوراکی فقط برای ثروتمندان به عنوان یک کالای لوکس در دسترس بود. نبات دارای خواص دارویی نیز هست و در برخی استان‌های چین، مثل ایران، از آن به عنوان یک داروی طب سنتی استفاده می‌شود.
آبنبات‌های اسکلتی مکزیکی
جمجمه‌های نباتی تزئین شده در مکزیک بخشی از سنت روز مردگان است. این آبنبات‌ها با هدف آموزش کودکان و نترسیدن آنها از مرگ ساخته می‌شوند و برخی نیز آنها را به اموات هدیه می‌کنند. در هلند، تکه‌های آبنبات در نان سفید لوکسی پخته می‌شود و در تامیل و سریلانکا نیز استفاده‌های آشپزی دارد.
انان سوئیکربرود
از همه جالب‌تر اما، در ایالات متحده، نبات‌های شاخه‌ای در رنگ‌ها و طعم‌های مختلف وجود دارد و یک خوراکی شیرین قدیمی است. آنها این خوراکی شرقی را کندی نامیدند؛ کلمه‌ای که از لغت قند گرفته شده از قرن سیزدهم به بعد به لغات فرانسوی و انگلیسی اضافه شد.
