به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس، هم اکنون طبق مدارک علمی اثرات درمانی مانند ضد تهوع، مقوی قلب، ضد لخته خون، ضد باکتری، ضد اکسیدان، ضد سرفه، ضد سموم کبدی، ضد التهاب، محرک، معرق، مدر، کاهش اسپاسم، محرک سیستم ایمنی، ضد نفخ، شیر افزار، افزایش ترشحات روده ای معده ای، پایین آورنده کلسترول خون، بالا برنده گلوکز خون و محرک خون مغزی برای زنجبیل گزارش شده است. همچنین زنجبیل خاصیت آنتی بیوتیکی بالایی دارد.
زنجبیل در حد مصرف دارویی دارای عارضه جانبی نیست اما ممکن است با داروهای قلبی، دیابت و ضد انعقاد تداخل کند. همچنین در دوره حاملگی و شیردهی از مصرف زیاد آن باید خودداری کرد.
به طور معمول، روزانه یک گرم از پودر خشک زنجبیل توصیه می شود. همچنین توصیه می شود که مصرف زنجبیل با معده خالی و به طور یک جا کمتر از 6 گرم باشد؛ زیرا ممکن است مقادیر بیشتر از این، موجب التهاب و زخم معده شود.
مصرف این فراورده برای چای زیاد معمول نیست اما می توان به روی نیم تا یک گرم از پودر آن یک استکان آب در حال جوشیدن ریخت و حدود 15 دقیقه صبر کرد، سپس آن را صاف و مصرف کرد.
پودر زنجبیل دارای مزه تند و سوزاننده است به همین دلیل توصیه می شود به صورت کپسول مصرف شود؛ برای این کار می توان کپسول های خالی 500 میلی گرمی را از داروخانه تهیه کرد و آنها را از پودر زنجبیل پر کرد تا هم وزن آنها مشخص باشد و هم مزه تند و سوزاننده آن حس نشود.
میزان مصرف زنجبیل به عنوان ضد تهوع و استفراغ نیم تا یک گرم است که در فاصله زمانی نیم تا یک ساعت قبل از مسافرت باید مصرف شود. در مورد استفاده از آن در زنان حامله، پیشنهاد می شود صبح هنگام یک گرم آن مصرف شود. همچنین به منظور درمان آرتریت لازم است که میزان مصرف آن2تا 4 گرم در روز باشد که می توان چندین هفته این میزان را ادامه داد تا رضایت بیمار جلب شود.
در صورتی که اسانس زنجبیل در دسترس باشد، 5 تا 10 قطره آن را باید 25 میلی لیتر روغن بادام مخلوط کنید. این مخلوط به عنوان ماساژ برای دردهای روماتیسمی به خصوص پاها مفید است. گاهی به این مخلوط اسانس اوکالیپتوس و ژونی پر( نوعی سرو) نیز اضافه می شود که اثر آن قوی تر می شود.
مصرف خوراکی یک تا دو قطره اسانس زنجبیل نیز به روی یک حبه قند یا مخلوط آن با نصف قاشق چای خوری عسل برای تسکین دل دردهای زمان قاعدگی، تهوع و مشکلات معده ای دارای اثر خوبی است.
*دكتر محمدحسين صالحی سورمقی، دکترای تخصصی فارماکوگنوزی، استاد دانشكده داروسازی تهران
انتهای پیام/
