به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس، اگر کودکی در خانه بخاطر بی‌احتیاطی پایش به یک ظرف قیمتی بخورد و بشکند اگر پدر و مادرش بخواهند او را شلّاق زده یا اعدام کنند این مجازات، ناعادلانه و حتّی وحشیانه خواهد بود. سقف مجازاتی که می‌توان برایش در نظر گرفت این است که به او تذکّر جدّی بدهند و یا دقایقی با او بخاطر بی‌دقتی، قهر کنند.
اگر در زندگی، زن یا مرد دچار گناه یا خطایی شد نباید با ناراحتی غیر منصفانه و مجازات ناعادلانه‌ی همسرش روبه‌رو شود.
در بسیاری از موارد قهر‌های طولانی، ترک طولانی منزل، تصمیم عجولانه برای طلاق، آبروی همسر را بردن و تنفّر و کینه‌های طولانی از مصادیق ناراحتی و مجازات غیر منصفانه است در حالیکه اگر در ناراحتی خود اعتدال و انصاف داشته باشیم با تدبیر، تغافل، گذشت، دستگیری و صمیمیّت مشکل حل می‌شود.
گاه به جای اینکه طناب اعدام را دور گردن همسرمان بیندازیم سر طناب را به دستش بدهیم و او را با محبّت و راهنمایی گرفتن از مشاور خانواده از باتلاق اشتباه و گناه بیرون بکشیم.
قهر کردن یک نوع خشم و عصبانیت موذیانه است که می‌تواند به روابط آسیب جدی بزند. براساس دیدگاه‌های مطرح شده روانشناسان، قهر کردن زن و شوهر هم قوانینی دارد که در ذیل به برخی از آن‌ها اشاره شده است:
۱) حق نداریم به خانواده‌های هم توهین کنیم.
۲) حق نداریم مسائل و مشکلات کهنه را مطرح کنیم. در هر دعوا فقط راجع به همون موضوع بحث میکنیم.
۳) شام و ناهار نپختن و شام و ناهار نخوردن نداریم. همه اعضا مثل حالت عادی باید برای غذا حاضر باشند.
۴) سلام و خداحافظی در هر صورت لازم است.
۵) هیچکس حق ندارد جای خوابش را عوض کند.
۶) هر کس برای آشتی پیش قدم شود دیگری باید برایش کادو بخرد.
۷) حق نداریم اشتباه طرف مقابل را تعمیم بدهیم. مثلا عبارت تو همیشه. ممنوعه. چون اینکار دعوا رو به اوج می رساند.
۸) باید به هم فرصت بدهیم که هرکس راجع به دیدگاهش نسبت به موضوع دعوا پنج دقیقه صحبت کند و طرف دیگر هم پنج دقیقه زمان برای پاسخگویی دارد و بعد اگر حرفی باقی ماند باید به فردا موکول شود تا سر و ته بحث مشخص باشد.
اگر افراد می‌توانستند یاد بگیرند که آنچه برای من خوب است لزومی ندارد که برای دیگران هم خوب باشد، آنگاه دنیای شاد و خوشایندتری می‌داشتیم..!
انتهای پیام/
