به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، دانشمند روانشناس، مارتین‌ای پی سلیگمن برای شناخت درماندگی آزمایشی انجام داد که منجر به برنده شدن نوبل روانشناسی توسط وی شد. ایشان ۲۰ سگ شیانلو را از ابتدای نوزادی درون یک قفس تربیت کرد، به طوری که سگ‌ها در صورت نیاز پدال موجود در قفس را می‌فشردند و بیرون می‌رفتند و پس از دستشویی کردن باز می‌گشتند. ایشان پس از تربیت این سگ ها، آن‌ها را به دو قفس و در هر قفس ۱۰ قلاده تقسیم نمود.
سپس درب قفس (آزمایش) B را جوش داد و ۳۰ روز، روزی ۳ بار به قفس B شوک الکتریکی می‌داد. سگ‌های قفس B در روز‌های اول در زمان شوک بخاطر قفل بودن درب خودشان را به میله‌های قفس میزدند و خونی و زخمی نتیجه‌ای نمی‌گرفتند.
اما پس از چند روز سگ‌ها فهمیدند که با تلاش موفق نمی‌شوند بجز اینکه زخمی شده و رنج زیاد می‌کشند. آن‌ها یاد گرفتند که در زمان شوک در جای خود بایستند، زیرا دست کم از زخمی شدن در امان بودند.
سلیگمن در انتهای آزمایش درب قفس را شکست و آن‌ها را به سگ‌های قبلی قفس A (گواه) ملحق نمود؛ همان قفس سالم که با فشار اهرم درب باز می‌شد. سپس شوک الکتریکی داد. فکر می‌کنید چه اتفاقی افتاد؟
تمام ۱۰ سگ گواه اهرم را فشار داده و بیرون آمدند، اما سگ‌های (آزمایش) در سرجایشان ایستاده و حرکت نکردند.
او بزرگترین نظریه قرن را ارائه کرد، یعنی "درماندگی، آموخته شدنی است"؛ بدین معنا که موجودات یاد می‌گیرند بدبخت زندگی کنند!
حال آن‌هایی که فقط در منزل و محیط کار و پیش دوستانشان ابراز ناراحتی و غر زدن می‌کنند همانند سگ‌های سلیگمن هستند. آن‌ها یاد گرفته اند که بدبخت زندگی کنند و از دید روانشناسان، مردم همه آگاهند منتها به درماندگی آموخته شده گرفتار شده اند.
در زندگی اگر در موقعیت شغلی یا اجتماعی‌ای هستید که براساس آزمایش سلیگمن برایتان ایجاد کرده اند، سریعتر جایگاه خودتان را عوض کنید.
انتهای پیام/
