به گزارش یکتا پرس، ویروس کرونا به عنوان یک بیماری پاندیک تمام مرزهای جهان را در هم نوردید؛ بطوریکه با گذشت نزدیک به یکسال از ایپدمی این ویروس در سطح جهان، همه کشورهای جهان در جهت پیشگیری از شیوع این ویروس به یک شیوه نامه و دستورالعمل همگانی روی آوردند. بطوریکه استفاده از مواردی چون ماسک یا مواد شوینده و ضدعفونی کننده دست و ... از جمله وجه مشترک و مشابه همه کشورها در قالب پروتکل های بهداشتی برای پیشگیری از ابتلا و شیوع بوده و هست.
با این حال پیرو همه این رفتارها و عملکردهای پیشگیرانه، عمده کشورهای دنیا از زمان آغاز شیوع آن تلاش کرده اند به تولید واکسن مبارزه با این ویروس دست یابند و هر کشوری به اندازه سهم و توان خود در این عرصه تلاش هایی را به ثبت رسانده است. این تشریک مساعی جمعی در سطح جهانی برای مبارزه با این ویروس کشنده اگر چه امیدوار کننده است اما نمی توان از ابتلای این تلاش ها به سیاست ورزی ها جلوگیری نمود و آن را محدود به حوزه بهداشت کرد. چرا که دیر یا زود آلوده سیاست های اعلامی و اعمالی کشورها و نهادهای بین المللی در این باره مانند سازمان بهداشت جهانی خواهد شد که در سیطره و نفوذ قدرت های سیاسی و دارویی قرار دارند.
بطوریکه اخبار مربوط به ساخت واکسن کرونا و توزیع آن در میان تعدادی از کشورها از جمله کشورهای همسایه ایران و انجام روندهای واکسینه سازی شهروندان این کشورها از طریق تزریق، نشان دهنده رسوخ سیاست و نفوذ آن به حوزه بهداشت و دارو است که در مورد واکسن کرونا نیز این وضعیت به روشنی قابل رویت می باشد.
حقیقت امر این است که آمریکا همواره از محدودیت های دارویی به عنوان بخشی از سیاست فشار علیه کشورهایی که در مدار رفتار سیاسی آنها قرار ندارند و از سیاست های یکجانبه گرایانه آمریکا تبعیت نمی کنند، استفاده می کند. در واقع آمریکا پیرو فشار حداکثری در قالب پروژه های تحریم علیه ایران، از دارو و حوزه دارویی به عنوان ابزاری در دسترس استفاده می کند.
آمریکا در روند اعمال بی سابقه تحریم ها علیه ایران، تحریم‌ها در حوزه دارویی را در جهت اعمال فشار بر نظام و ملت ایران سیاست گذاری کرده است. با توجه به اینکه تحریم ها، نظام بهداشت و درمان را نیز در برگرفته، چالش هایی در این حوزه برای نظام و مردم ایجاد کرده است؛ بطوریکه عدم دسترسی به تجهیزات دارویی و درمانی به سبب تشدید تحریم ها، روند های مقابله با کرونا را با مشکلاتی روبرو کرده است. همین رویکرد محدودیت زایِ برآمده از تحریم ها در ارتباط با ایجاد ممنوعیت های عدم ورود واکسن کرونا نیز وجود دارد که چندین مسئول کشور از جمله وزیر بهداشت و درمان نیز از مداخلات آمریکا در این باره و اعمال محدویت های ایجادی از سوی این کشور سخن گفته اند.
واقعیت این است که تحریم‌های آمریکا در جهت ممانعت از ورود، خرید و فروش غذا و دارو، تجهیزات پزشکی، ممنوعیت در دسترسی به واکسن کرونا در ایران، موجب اخلال در نظام درمانی کشور شده است، نشان دهنده ادعای های کذب آمریکا در این باره می باشد که مدعی آن است که حوزه بهداشت و درمان و غذا را تحریم نکرده است. در حقیقت اقدام دولت آمریکا در راستای تحریم های تحمیلی به ایران، با مفهوم تروریسم اقتصادی معنا و ارتباط پیدا می کند. بدان معنا که اگر حتی حوزه بهداشت و درمان، دارو و غذا هم مشمول تحریم های مستقیم دولت آمریکا نشده باشند محدودیت های ناشی از تحریم ها در عرصه های ارزی و مبادلات بانکی و بازرگانی بطور مستقیم موجب شده تا واردات دارو و خدمات دارویی – بهداشتی - درمانی را با مشکل مواجه کند.
اما تحلیل این موضوع از بعد سیاست نیز می تواند مهم باشد. از آنجا که زمزمه های مذاکره مجدد میان ایران با آمریکا در قالب برجام با پیروزی بایدن شدت گرفته است تهران می تواند مطالبه آزاد سازی مجاری های اقتصادی برای تأمین دارو را به عنوان پیش شرط خود جهت روشن شدن حسن نیت آمریکا در این باره را خواستار شود. این در حالی است که علیرغم ادعای علاقه به مذاکره با ایران از سوی بایدن و مشاوران وی، آنها در زمینه مذکور با توجه به شکوائیه های ایران از ممنوعیت موجود بر سر راه خرید واکسن کرونا که به واسطه تحریم ها بوجود آمده است، هیچ گونه واکنشی نداشته اند و در این باره اظهار نظری نکرده اند.
بنابراین با توجه به مطالب یاد شده در سطور بالا باید تأکید کرد آنچه در قالب تحریم های اقتصادی، عرصه بهداشت و دارو را در برگرفته است نتیجه رفتار تروریستی آمریکا در حوزه اقتصادی علیه ایران و تأثیر آن در بخش های دیگر مانند بهداشت است که باید از سوی آمریکا بازنگری شده و به عنوان زمینه ای در جهت نشان دادن حسن نیت خود در مسیر مذاکره با ایران از سوی بایدن مورد توجه قرار بگیرد.
