به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، البته سلفی گرفتن فقط عکس گرفتن نیست. این رفتار می تواند شامل تغییرات ویرایشی با رنگ و افکت گذاشتن، تغییر پس زمینه، اضافه کردن افکت های غیرطبیعی به عکس قبل از بارگذاری در فضای مجازی باشد که ریشه اصلی آن نداشتن رضایت از وضعیت ظاهری و شرایطی است که شخص با آن زندگی می کند. این امکانات غیرضروری در عین حال جذاب و پرطرفدار با همه توان باعث افزایش میزان سلفی گرفتن در اشخاص به خصوص در میان نوجوانان دختر و حتی بزرگسالان شده است.
بنابراین، بهگمان ما، جالب بود که ببینیم آیا میتوان ادعا کرد که گرفتن عکسهای سلفی میتواند یک رفتار وقتگیر و بالقوهوسواسی باشد یا نه. این همان کلیشهای است که باعث شد بسیاری از افراد، داستان ساختگی مذکور را باور کنند. ما در دو پژوهش، مفهوم سلفیتیس را آزمودیم و دادههایی را مبنی بر آن در تطابق با سه سطح ادعاشده (مرزی، حاد و مزمن) جمعآوری کردیم؛ در نهایت، مقیاس روانسنجی خودمان برای ارزیابی مؤلفههای فرعی التهاب سلفی را ایجاد کردیم: «مقیاس رفتار سلفیتیس یا التهاب سلفی».
در طی این مصاحبهها، شرکتکنندگان تأیید کردند که به نظر میرسد افرادی باشند که به سلفیتیس دچارند یا به عبارت دیگر، چیزی با عنوان سلفیتیس وجود دارد. باوجودِاین، ما در این بررسی، اطلاعاتی دربارۀ تأثیرات منفی روانی ـ اجتماعی جمعآوری نکردیم؛ پس هنوز نمیتوان ادعا کرد که این رفتار یک اختلال روانی است. بررسی نتایج منفی حاصل از سلفیتیس عاملی تعیینکننده در تشخیصدادن آن بهعنوان یک اختلال روانی است.
با توجه به اینکه وجود سلفیتیس یا همان عادت وسواسگونه به سلفی گرفتن زیاد ظاهرا به اثبات رسید، امیدواریم تحقیقات بیشتری دربارۀ چگونگی و چرایی دچار شدن افراد به این رفتار بالقوهوسواسی و نحوه کمک به آنهایی که بیشترین درگیری را پیدا کردهاند انجام شود تا اطلاعات بیشتری به دست بیاید.
بهسازی محیط اطراف:
سلفی گرفتن در جاهای مخصوص برای افزایش حس مثبت نسبت به خود و شرایطی که در آن قرار دارند و به رخ کشیدن امکانات به دیگران.
افزایش دادن رقابت اجتماعی با دیگران:
سلفی گرفتن برای کسب توجه یا اصطلاحا لایک و کامنت بیشتر در فضای مجازی.
کسب توجه و کمبود محبت:
سلفی گرفتن به منظور جلب نظر و کسب توجه اطرافیان که ریشه در چشم و هم چشمی دارد.
عوض کردن خلق و خو:
گرفتن سلفی برای فرد جنبه عوض شدن حال و هوا داشته باشد و به صورت کوتاه مدت باعث بهبود حال وی می شود.
روانشناسان با تحقیق نمونه های مشابه دنی به نتایج گوناگونی در مورد علت و عوامل تشدید کننده این اختلال رسیدند .
چیزی که معلوم گردید این بود که کسانی که مبتلا به اختلال سلفیتیس هستند و به نوع وسواس گونه و دیوانه وار از خودشان عکس میگیرند بیشتر دوست دارند که حتماً آن عکس ها را در یک یا چند شبکه اجتماعی قرار دهند. به این اشخاص باید آموزش هایی در مورد زندگی سالم داده شود که بفهمند زندگی با شبکه های اجتماعی درست است و نه زندگی در شبکه های اجتماعی.
انتهای پیام/