به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، فرزندخواندگی آن است که فرد کسی دیگری را که فرزند طبیعی او نیست به فرزندی بپذیرد. فرزندخواندگی در صورتی که به رسمیت شناخته شده باشد قرابت ایجاد می کند البته این قرابت حقوقی است نه طبیعی یعنی یک رابطه مصنوعی پدر فرزندی و مادر فرزندی ایجاد می نماید. امروزه راه های درمان ناباروری پیشرفت عمده ای داشته منتها باز احتمال دارد افرادی نتوانند بچه دار شوند و تمایل داشته باشند کودک بی سرپرستی را به سرپرستی قبول کنند.
یک کودک زمانی میتواند فرد مفیدی برای جامعهی خود باشد که دوران کودکی و نوجوانی خود را در آغوش گرم خانواده و در کنار پدر و مادری بااخلاق و متعهد سپری کرده باشد، بنابراین کودکانی که به هر علت از نعمت داشتن پدر و مادر محروماند باید توسط دولت و در قالب مؤسسات دولتی مورد حمایت قرار بگیرند، هرچند که مؤسسات خیریهی خصوصی نیز در این راستا گام برمیدارند، اما هیچکدام از این مؤسسات برای یک کودک پدر و مادر نمیشود و جای خالی والدین را برای آنها پر نمیکند. به همین دلیل در بیشتر کشورها قوانینی در زمینهی فرزندخواندگی وضع شده است تا زوجینی که به هر دلیل از داشتن فرزند محروم هستند بتوانند قانونا سرپرستی این کودکان را برعهده بگیرند تا هم این کودکان معصوم دارای پدر و مادر شوند و هم این زوجین لذتِ داشتن یک فرزند را تجربه کنند.
تقید به انجام واجبات و ترک محرمات؛ (بدین معنا که باید مقید به انجام دادن واجبات دینی نظیر نماز و روزه و ترک هر آنچه که در شرع مقدس اسلام حرام است باشند).
تمکن مالی.
عدم حجر؛ طبق قانون مدنی ۳ دسته از اشخاص محجور محسوب میشوند: صغار، مجانین و اشخاص غیر رشید.
سلامت جسمی و روانی لازم و توانایی عملی برای نگهداری و تربیت کودکان و نوجوانان تحت سرپرستی.
نداشتن اعتیاد به مواد مخدر، مواد روانگردان و الکل.
کودک یا نوجوان تحت سرپرستی میتواند بعد از رسیدن به سن هجده سالگی، صدور شناسنامهی جدیدی را برای خود با درج نام والدین واقعی در صورت معلوم بودن، یا نام خانوادگی موردنظر وی در صورت معلوم نبودن نام والدین واقعی، از ادارهی ثبت احوال درخواست نماید.
صدور گذرنامه و خروج کودک یا نوجوانِ تحت سرپرستی از کشور، منوط به موافقت سرپرستِ منحصر یا سرپرستان و دادستان است. دادستان پس از جلب نظر کارشناسی سازمان بهزیستی با رعایت مصلحت تصمیمگیری خواهد کرد.
انتهای پیام/