به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، تاندون بافتی متراکم در انتهای ماهیچه ها هستند که معمولا آنها را به استخوان متصل می کنند. همچنین تاندون توانایی مقاومت در برابر کشش دارد و همانند رباط ها از کلاژن ساخته شده اند. هنگامی که تاندون ها با التهاب مواجه شوند بیماری تاندونیت یا Tendonitis به وجود می آید که همراه با پارگی های میکروسکوپی است.
تاندونیت معمولا بیانگر یک پاسخ التهابی (Inflammatory) در داخل تاندون می باشد و در مواقع بسیاری به دلیل فشار بیش از حد روی عضلات ایجاد می شود.
بروز تاندونیت معمولا در ماهیچه های بالا تنه و مفصل شانه، آرنج و مچ دست بیشتر اتفاق می افتد. این عارضه با مواردی همچون درد و حساسیت در مفاصل، التهاب، تاندونیت کلسیفیه، بورسیت و تاندونیت مزمن همراه است.
آشیل تاندونی میان پاشنه و عضله ساق پا است که معمولا ورزشکاران با آسیب های آن مواجه می شوند. علاوه بر این التهاب تاندون آشیل ممکن است به دلیل استفاده از کفش های نامناسب (کوچک بودن یا نداشتن تکیه گاه مناسب برای پا) و ابتلا به بیماری ارتریت روماتوئیدی ایجاد شود.
در این نوع تاندون موجود در اطراف مفصل شانه که عضله بالاخاری نام دارد، ملتهب می شود. در نتیجه این عارضه احساس درد در زمان حرکت (مخصوصا بردن دست به سمت بالا) ایجاد می شود و ممکن است دراز کشیدن بر روی شانه برای برخی از بیماران مشکل و دردناک باشد.
یکی از مواردی که ممکن است برای تاندون های اطراف شست به وجود بیاید، التهاب غشائی است که اطراف تاندون های شصت (بین این انگشت و مچ) وجود دارد. ضخیم شدن این غشا در نهایت باعث تورم و احساس درد زمان حرکت شست می شود.
یکی از نشانه های انگشت ماشه ای ایجاد صدایی شبیه به کلیک هنگام صاف شدن می باشد؛ این التهاب به دلیل ضخیم شدن غشاء تاندون در کف دست می باشد و اجازه حرکت روان به انگشت را نمی دهد یا گاها آنها را در حالت خم شده نگه می دارد. همچنین ممکن است با یک برامدگی در طول تاندون همراه باشد.
کلسیمی شدن تاندون ها مشکلی است با عنوان تاندونیت کلسیفیه شناخته می شود. به طور خلاصه این عارضه با رسوب املاح کلسیمی در تاندون ها اتفاق می افتد و معمولا در ناحیه ماهیچه بالاخاری پدید می آید. در برخی مواقع افراد پس از دچار شدن به تاندونیت کلسیفیه درد بسیار شدیدی را تجربه می کنند به طوری که حتی تکان ندادن اندام نیز تاثیری در کاهش درد ندارد.
عوامل مختلفی در التهاب تاندون ها نقش دارند که برخی از آنها عبارتند از:
انجام حرکات تکراری زیاد: در ورزش هایی همچون تنیس، گلف، بیسبال، بسکتبال یا مشاغلی همچون باغبانی، نقاشی، کارگران خط تولید و...
بیماری های مختلف: همچون دیابت، تیروئید، آرتریت روماتوئید، آرتروز، روماتیسم و... در بروز تاندونیت موثر هستند.
حالت نامناسب بدن: در هنگام نشستن یا استفاده از کفش و لباس های نامناسب.
در صورتی که با التهاب و درد در تاندون ها روبرو شدید و استراحت، داروهای otc (بدون نیاز به نسخه) و درمان های خانگی پاسخگو نبود حتما به پزشک مراجعه کنید. در اولین گام پزشک سوالاتی در رابطه با سبک زندگی، شغل و سابقه بیماری از شما سوال می پرسد که پس از آن تشخیص می دهد به چه آزمایش هایی نیاز دارید.
روش های مختلفی برای درمان تاندونیت وجود دارد که توسط پزشک تعیین می شوند. پس از تشخیص ممکن است بیمار به استراحت و مراقبت های ساده ای همچون استراحت، اعمال یخ و تمرین های سبک فیزیوتراپی نیاز داشته باشد یا روش های دیگری مورد استفاده قرار بگیرند. از جمله راه های درمان تاندونیت عبارتند از
که در زمان بروز بیماری با شدت کم مناسب هستند و شامل استراحت، استفاده از باند گرم یا کمپرس یخ، تغییر سبک زندگی و مراقبت از عضو آسیب دیده می باشند.
بدین منظور فعالیت هایی که باعث تورم بیشتری می شوند را قطع کنید و به جای کار یا ورزش استراحت کنید. اگرچه می توانید فعالیت هایی که به تاندون های آسیب دیده فشاری وارد نمی کند را انجام دهید. اعمال یخ، استفاده از کمپرس و بالا تر قرار دادن عضو آسیب دیده نسبت به قلب را هم فراموش نکنید.
در واقع اصلی ترین درمان برای التهاب تاندون ها و انواع تاندونیت می باشد که برای هر یک از موارد با توجه به شدت، نوع بیماری، وضعیت بیمار، علت التهاب و... روش خاصی مورد استفاده قرار می گیرند که در ادامه به معرفی آن ها می پردازیم
یکی از رایج ترین راهکار ها در فیزیوتراپی برای درمان التهاب تاندون ها تمرین درمانی می باشد. این روش شامل انجام تمرینات ورزشی فیزیوتراپی است که توسط درمانگر، برایدرمان تاندونیت طراحی و تجویز می شوند.
انتهای پیام/