به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، گروهبندی ستارگان جوان و مناطق گازدار راه شیری که توسط آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) توصیف شده به شکلی صفحهی بازوهای مارپیچی کهکشان را تحت تأثیر قرار داده است که میتوان آن را به تکه چوبی که بیرون زده تشبیه کرد.
با توجه به اینکه زمین درون راه شیری قرار دارد، یافتن این ویژگی به خودی خود یک کار بزرگ محسوب میشود. زیرا به گفتهی مقامات ناسا دشواری انجام چنین تحقیقاتی تا حدی مانند ایستادن در میدان تایمز نیویورک و تلاش برای تهیهی نقشهای از منهتن است.
پژوهشگران این شکستگی کهکشان راه شیری را با استفاده از چشمهای فروسرخ یا گرمایاب تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا، که در ژانویهی ۲۰۲۰ بازنشسته شد، و مأموریت گایا آژانس فضایی اروپا که فاصله و حرکت ستارهای را اندازهگیری میکند و در ماه جولای اطلاعات انبوه جدیدی مخابره کرد، ردیابی کردند.
با کمک دادههای ترکیبی اسپیتزر و گایا، مطالعهی جدید دانشمندان که در شمارهی جولای نشریهی «نجوم و اخترفیزیک» (Astronomy and Astrophysics) منتشر شده، بر منطقهای در نزدیکی یکی از بازوهای راه شیری تمرکز دارد که با نام «بازوی کمان» (Sagittarius Arm) شناخته میشود و جایگاه ستونهای آفرینش به عنوان بخشی از سحابی عقاب (مسیه ۱۶) است. این دادههای ترکیبی نشان میدهد که بازوی کمان پر از ستارگان جوانی است که با سرعت و جهت تقریبا یکسانی در فضا حرکت میکنند.
پژوهشها برای کشف چگونگی و علت شکلگیری بازوهای کهکشانها همچنان ادامه دارد و به گفته مقامات آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا این مطالعه جدید ممکن است چند سرنخ در این رابطه ارائه دهد.
از آنجا که ستارگان این ویژگی تازه کشف شده در زمان و ناحیه یکسانی شکل گرفتهاند، احتمالا تحت تاثیر تغییرات بزرگتری هستند که در راه شیری روی داده است. این تغییرات شامل نیروی گرانش و برشی مرتبط با چرخش کهکشان است.
اینطور که «رابرت بنجامین» (Robert Benjamin) اخترفیزیکدان دانشگاه ویسکانسین-وایتواتر میگوید این ساختار شکستگی، بخش کوچکی از راه شیری است اما میتواند چیزهای مهمی را در مورد کهکشان به ما بگوید.
انتهای پیام/