به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، تصور کنید با یکی از دستانتان مورد حمله قرار بگیرید؛ دستی که مدام تلاش میکند شما را بزند و تنبیه کند. یا تصور کنید برای خرید رفتهاید. وقتی تصمیم میگیرید به سمت راست بپیچید، یکی از پاهایتان تصمیم میگیرد به چپ بپیچد یا در حال چرت زدن در یک بعد از ظهر جمعه روی تختی هستید که در حیاط گذاشتهاید. خیلی آرام دست چپ شما دور گردنتان حلقه میشود و شما بیدار میشوید و میبینید دستتان با یک فن کونگفو دور گردنتان قفل شده است. سعی میکنید با دست دیگرتان آن را رها کنید؛ با تقلای فراوان و به سختی گردنتان را آزاد میکنید و با تعجب به دستتان نگاه میکنید و احساس میکنید این دست شما نیست.
در سندرم دست بیقرار یا پای بیقرار ما بیشتر سوزش و نیاز به حرکت دادن و سوزن سوزن شدن دست یا پا را داریم. در این حالت حرکت دادن اندامها باعث تسکین، میشود. عللی که برای سندرم دستبیقرار و پای بیقرار ذکر میشوند: مصرف الکل ، کم خونی ناشی از فقر آهن ، نارسایی کلیوی ، دیابت ، اختلال عصبی محیطی ، بیماری پارکینسون، استفاده از برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روانپریشی، داروهای ضد آلرژی، و داروهای ضد التهاب ، بارداری، به ویژه در سه ماه آخر بارداری است.
در سندرم دست بیگانه ، دست تحت کنترل ذهن نیست و انگار ذهن خود را دارد. دست آسیب دیده در طی حمله ها با صاحب خود احساس بیگانه می کند و به نظر می رسد برای انجام وظایف غیر عمدی به عمد حرکت می کند.
سندرم دست بیگانه در حالی که می تواند کودکان را نیز مبتلا کند ، معمولاً در بزرگسالان رخ می دهد.
سندرم دست بیگانه توسط عوامل مختلفی ایجاد می شود. برخی از افراد بعد از سکته مغزی ، تروما یا تومور دچار سندرم سندرم دست بیگانه می شوند. بعضی اوقات با سرطان ، بیماریهای عصبی و آنوریسم مغز نیز همراه است.
بارزترین علامت سندرم دست بیگانه عدم توانایی در کنترل دست به صورت مستقل است. دست آسیب دیده ممکن است غیر ارادی حرکت کند و وظایف و اقدامات هدفمند را انجام دهد. گفته می شود دست بدون کنترل شناختی یا آگاهی حرکت می کند. گویا توسط شخص دیگری کنترل می شود یا ذهن خود را دارد.
این دست ممکن است گاهی اوقات به طور مکرر یا اجباری صورت شما را لمس کند ، پیراهن را لمس کرده یا یک شیء را انتخاب کند. این دست ممکن است دست به اقدامات مخالف خود نیز بزند مانند بستن یک کشو که دست دیگر باز کرده یا باز کردن دکمه های پیراهنی که با دست دیگر بسته اید. دست بیگانه عدم همکاری می کند و ممکن است اقدامات نادرست انجام دهد و یا موفق به انجام دستورات مغز نباشد.
نخستین بار یک نورولوژیست آلمانی به نام دکتر کورت گلداشتاین در سال ۱۹۰۸ موردی از سندرم دست بیگانه را گزارش کرد. دست چپ بیمار او هر کاری که دلش میخواست انجام میداد و حتی یک بار میخواست خفهاش کند! از آن زمان تاکنون تنها 40 تا 50 مورد از مبتلایان شناخته شدهاند.
این باور وجود دارد که موارد دیگر ممکن است بهعنوان بخشی از اختلال روانی تشخیص داده شده باشند و به همین دلیل آمار دقیقی در این مورد وجود ندارد. تاکنون به دلیل فقدان تحقیقات کامل و دادههای مناسب در این مورد، این بیماری تا حد زیادی مرموز باقی مانده است. به تازگی سرنخهای جدیدی کشف شده که عملکرد بخش خاصی از مغز را مسئول این بیماری میداند.
پزشک ممکن است با مشاهده و ارزیابی ، سندرم دست بیگانه را تشخیص دهد. تشخیص سندرم دست بیگانه پیچیده است زیرا این یک اختلال عصبی است که فاقد یک مولفه روانپزشکی است. این امر تشخیص را دشوارتر می کند زیرا مسائل رفتاری از سندرم دست بیگانه رایج است. علائم گاهی اوقات می تواند به یک اختلال روانپزشکی نسبت داده شود ، که ممکن است برای فرد مبتلا ناامید کننده باشد.
هیچ درمانی برای سندرم دست بیگانه وجود ندارد. روش های درمانی و گزینه های دارویی برای سندرم دست بیگانه فاقد پیشرفت است ، اما دانشمندان در حال کار بر روی درمان ها برای کاهش علائم هستند. افرادی که مبتلا به سندرم دست بیگانه پس از بیماری مغزی یا سکته مغزی هستند ممکن است بعد از مدتی بهبود پیدا کنند. با این حال ، بهبودی برای افرادی که دارای بیماریهای عصبی هستند کمتر موفقیت آمیز است.
انتهای پیام/