معرفی گل آرمریا

به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، آرمریا گیاهی پوششی و همیشه سبز پلامباگیناسه میباشد و بومی انگلیس و مناطق کوهستانی و ساحلی نیمکره شمالی میباشد. آرمریا دارای گلهای زیبا و معطر میباشد و مناسب برای کاشت در باغها، باغهای صخره ای، مناطق ساحلی و مرزبندی میباشد. این گل امروزه به عنوان گل شاخه ای در سراسر کشورهای دنیا توزیع میشود.نامهای دیگر این گیاه در کشور ما عبارتند از : عود قرمز و چمن هلندی.

گل آرمریا یک گیاه چند ساله علفی در خانواده گیاهان دریایی بومی کوهها و مناطق ساحلی معتدل در نیمکره شمالی، به ویژه شمال اروپا، از شمال کالیفرنیا گرفته تا ایسلند تا سیبری است. چندین گونه جغرافیایی وجود دارد که به طور عمده در مورفولوژی گل و ساختار گرده متفاوت است. اغلب در محیط های شور ساحلی یافت می شود که معدود گیاهان دیگر می توانند به خوبی رشد کنند. همچنین به آن شکاف معمولی یا صورتی دریایی گفته می شود.

گل آرمریا ارتفاعی بین 10 تا 50 سانتی متر دارد، این گیاه به سرعت پراکنده می شود و بین 5 تا 10 سال زمان نیاز دارد تا به رشد نهایی خود برسد.

گل آرمریا به علت متراکم بودن برگ ها گیاهی پوششی مانند چمن به حساب می آید. 

برگ های گل آرمریا سوزنی شکل و به رنگ سبز تیره هستند، اندازه آن ها 2 تا 15 سانتی متر است و گل هایش به صورت خوشه های کروی هستند و در بهار شکوفا می شوند. 

در خاک های غنی تر، برگ ها به سمت بیرون سقوط می کنند و یک مرکز باز به وجود می آورند. از آنجایی که همیشه سبز است، نباید در پاییز مانند بسیاری از چندین سال دیگر به زمین برگردد زیرا این امر بر شکوفه بهار تأثیر خواهد گذاشت.

شرایط نگهداری گیاه آرمریا

خاک:

خاک شنی، ماسه ای، لومی، مرطوب و خوب زهکشی شده. این گیاه در خاک های شور، خشک و نابارور نیز رشد می کند.

آبیاری: 

به آبیاری کم نیاز دارد. آرمریا در برابر خشکی بسیار مقاوم است.

دما: 

دمای بین 3- تا 16 درجه برای رشد این گیاه مناسب است.

نور:

به آفتاب کامل نیاز دارد این گیاه در سایه از بین خواهد رفت.

کوددهی: 

بهتر است 2 بار در سال کوددهی انجام شود.

هرس: 

برای رشد بهتر گیاه بعد از پایان گلدهی، همه ساقه ها را از انتها حذف کنید.

آرمریا گیاهی مقاوم است و حشره یا بیماری خاصی آن را تهدید نمی کند.

مكانهاي مناسب كاربرد آرمریا

گياهان پوششي براي بسياري از شرايط مناسبند، ولي بيشتر در اين مو قعيتها بكار مي روند :
لبه هاي شيبدار يا سرازيري ها و شيبهاي تند كه عملا نمي توان چمن ز ني را انجام داد.

نواحي سايه دار زير درختان يا نزديك ساختمان ها  و لبه پياده رو (sidewalks ) بين پياده رو ها (non-irrigated) نوارهاي باريك بدون آبياري  يا ساختمانها (curbs) ها جائيكه ريشه هاي درخت در نزديكي سطح زمين رشد كرده، از رشد چمن جلو گيري مي كند .

مكانهاي خيلي مرطوب يا خيلي خشك نواحي داغ و خشك در طول بخشهاي جنوبي و غربي ديوارها يا حصارها.

زير درختان يا درختچه ها در طول جهت هاي شمالي (deep shade ) نواحي خيلي سايه ديوارها و حصارها در كشتهاي اساسي، مقابل پنجره هاي كوتاه.

انتهای پیام/