به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، کاشان یک شهر تاریخی پرجمعیت بعد از مرکز استان اصفهان می باشد. کاشان را دارالمومنین ، شهر گل و گلاب، شهر خانههای تاریخی و پایتخت فرش و قالی جهان میخوانند.
یکی از رسوم نطنز و آبادىهاى آن است که در شبهاى هفدهم، هيجدهم و نوزدهم دىماه بچه ها در گروههای گوناگون گرد هم می آیند و هر گروه در اطراف آبادى بوته و خار و هيزم را روی جاهای بلند می برند و آتش مىزنند به صورتی که شعلههاى آتش همه آبادى را روشن می کند. آنها اعتقاد دارند چنانچه روشنائى به درختها برسد آن سال ميوه و سردرختى بيشتر مىشود و آفات آنها از بين مىرود.
افرادی به نيت آنکه درختان ميوه بيشترى بدهند به قبرستان رفته و سنگهاى کوچک و بزرگ جمع مىکنند و به شاخههاى درختان آویزان می کنند. در مراسم آتشافروزى پس از خاموش شدن آتشها و تاريک شدن هوا مجددا به روستا باز مىگردند و به يک نفر کیسه بزرگى مىدهند و به صورت گروهى به در خانهها رفته، بعضی اوقات دستهها با هم برخورد مىکنند و با هم درگير مىشوند تا يکى پيروز شود.
افراد در کاشان و اطراف آن ماههاى سال را سى روز حساب مىکنند و يک سال را سيصد و شصت روز و پنجروز باقيمانده را جدا می کنند و آن را پنجه مىنامند. به اين ترتيب، بيست و پنجمين بهمن ماه تقويم رسمى شب اول اسفند است که آنرا شب اسبند رعينى يا زراعتى مىنامند و اعتقاد دارند هر سال ده پانزده روز پیش از آمدن اسفند باد معتدل مىوزد که به آن باد اسبند مىگويند و آنرا پيک بهار مىدانند.
در اين شب مغازه دارها مغازه ها را چراغانى مىکنند. مغازه هاى سبزىفروشى خیلی زیبا تزیین می کنند. آجيلفروشان براى اسبندى آجيل آچار درست مىکنند از اين آجيل در اين شب می خورند.
افراد کاشان در اين شب براى شام پلو مىپزند و پلو ماهى دودى يا چلو با کوکو و يا کشمشپلو مى پزند. پنير و ماست هم بر سر سفره براى شگون قرار می دهند. اعتقاد دارند در اين شب تخممرغ نمی خورد و بايد آنرا در خانه نگه دارند.
در مرق کاشان براى زمستان تقسيمبندى مخصوص دارند: ده روز اول زمستان و چهل روز بعد از آنرا ”چلهٔ بزرگ“ و بيست روز بعدى را ”چلهٔ کوچک“ مىدانند و به ده روز بعد ”امن و بهمن“ مىگويند. از ده روز باقىمانده هفت رو”سرما پيرزن“ و سه روز ”سرما عجوزه“ است.
در جوشقان استرک کاشان هم چله از دهم دىماه شروع مىشود و تا بيستم بهمن ادامه دارد. اين چهل روز را به چهار قسمت کردهاند که هر قسمت ده روز است و هر ده روز نامى دارد: ده روز اول را چلهٔ بزرگ يا چلهٔ قوس مىنامند. ده روز دوم را چلهٔ کوچک و ده روز سوم را چلهٔ برزگر و ده روز چهارم را چلهٔ جولا مىنامند. در اين مدت بنا بهرسم محل برزگران بهخانهٔ مالک مىروند و برف بامها را پائين مىکنند. در آن روز زن ارباب آش هوا مىپزد تا بعد از روئيدن برفها از اين آش ميل کنند.
غروب سه شنبه آخر سال خانم خانه بوتهاى را آتش مىزد و آنرا در کوچه مى انداخت. کوزه آبى با چند دانه اسفند نیز روى آتش مىريخت تا بلا دور گردد. شب چهارشنبه سورى فالگوشى و فالکوزه انجام مى گردید.
انتهای پیام/