به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، رشد سلولهای غیرطبیعی در استخوانها عامل اصلی ابتلا به سرطان در این نواحی از بدن است. در این شرایط بافت استخوانی آسیب میبیند و کارکرد و شکل عادیاش را از دست میدهد.
بیماری سرطان استخوان می تواند در هر استخوانی از بدن شروع شود اما معمولاً لگن یا استخوان های بلند دست و پا ها را درگیر میکند .
این نوع سرطان نادر بوده و کمتر از یک درصد از کل سرطانها را تشکیل میدهد. تومورهای غیر سرطانی استخوان بسیار شایع تر از تومورهای سرطانی هستند.
اصطلاح سرطان استخوان شامل سرطان هایی نیست که از جاهای دیگر بدن شروع شده و به استخوان گسترش می یابند ، در عوض این نوع سرطان از استخوان ها شروع می شوند.
یکی از انواع سرطان استخوان در وهله اول در کودکان اتفاق میافتد در حالی که برخی دیگر بیشتر در بزرگسالان دیده می شود .
بهندرت اتفاق میافتد که تومور سرطانی بدخیم باشد و در خود استخوانها ایجاد شود. در این شرایط، نام سرطان اولیه یا بدخیم استخوان را بر بیماری میگذارند که بهمراتب شرایط جدیتر و وخیمتری دارد. سرطان بدخیم استخوانی خود انواعی دارد که در ادامه معرفی خواهیم کرد.
میلوم متعدد یا مولتیپل میلوما (Multiple Myeloma/ MM) شایعترین نوع سرطان بدخیم استخوانی است و علت ابتلا به آن پیدایش سلولهای سرطانی در مغز استخوان است. این مسئله سبب ایجاد تومور در استخوانهای مختلف بدن خواهد شد. میلوم متعدد بزرگسالان را درگیر میکند. در میان انواع سرطان استخوان، بیشترین امید به کسانی است که مبتلا به میلوم متعدد میشوند. این دسته از بیماران بعضا حتی بدون نیاز به طیکردن دوره درمانی بهبود مییابند.
استئوسارکوما (Osteosarcoma) یا استئوژنیک سارکوما (Osteogenic Sarcoma) نوع دیگری از سرطان بدخیم استخوانی است و معمولا کودکان و نوجوانان را درگیر میکند. البته احتمال ابتلای بزرگسالان هم به آن وجود دارد. تومورهای سرطانی استئوسارکوما بیشتر در نوک استخوانهای بلند دستها و پاها پیدا میشوند و بافت سخت و محکمی را تحتتأثیر قرار میدهند که لایه بیرونی استخوانها متشکل از آن است.
در اکثر مواقع، تومورهایی که سبب ابتلا به سرطان استخوان میشوند خوشخیماند و از سایر نقاط بدن حرکت میکنند و در استخوانها جایگیر میشوند. در این حالت، پدیدهای رخ میدهد بهنام «دگرنشینی (metastasis)»؛ یعنی آنکه تومور مستقیما در خود استخوان شکل نگرفته و از جای دیگری وارد آن شده است. در این حالت، بیمار مبتلا به سرطان استخوان ثانویه خواهد شد. شایعترین انواع سرطان که احتمال حرکت تومورهای آنها بهسمت استخوانها وجود دارد موارد زیر هستند:
سرطان ریه
سرطان سینه
سرطان پروستات
علائم و نشانه های این بیماری عبارتند از :
درد استخوانی
تورم و حساسیت به لمس در نزدیکی ناحیه آسیب دیده
کاهش وزن بدون دلیل
خستگی
ضعیف شدن استخوان که منجر به شکستگی می شود.
علت این بیماری ناشناخته است . تعداد کمی از سرطان های استخوان با عوامل وراثتی مرتبط هستند ، در حالی که سایر موارد مربوط به قرار گرفتن در معرض تابش اشعه در گذشته می باشد.
مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد این بیماری میشوند اما پزشکان متوجه شدهاند که عوامل خاصی مانند سندرم های ژنتیکی و ارثی ، بیماری پاژه استخوان و پرتو درمانی برای سرطان با افزایش خطر این بیماری همراه هستند.
روند تشخیص بیماری به این صورت است که با انجام آزمایشهای مختلف مرحلهای را که بیماری در آن است مشخص میکنند. محل قرارگرفتن تومور، میزان آسیبی که به استخوان/ استخوانها وارد میشود، و میزان آسیب واردشده به بافتهای اطراف استخوانها با توجه به مرحله بیماری متفاوت خواهد بود. این مراحل شامل موارد زیر هستند:
مرحله اول سرطان استخوان که در آن تومور/ تومورها به بافتهای اطراف استخوان راه نیافتهاند.
مرحله دوم که در آن هم تومور/ تومورهای سرطانی به بافتها راه نیافتهاند، اما حالتی تهاجمی پیدا کردهاند و شکل و کارکرد معمول و سالم بافتها را تهدید میکنند.
مرحله سوم سرطان استخوانی که در آن تومور/ تومورها به یک یا چند ناحیه از استخوانها حمله کردهاند.
مرحله چهارم که در آن تومور/تومورهای سرطانی وارد بافتهای اطراف استخوانها شدهاند و نیز به سایر اندامهای بدن مثل ریهها و مغز راه یافتهاند.
روند درمان این بیماری با توجه به عواملی که در ادامه میبینید متفاوت خواهد بود:
سن بیمار
مرحله بیماری
اندازه و موقعیت تومور
وضعیت کلی بیمار از حیث سلامتی
اگر تومور سرطانی خوشخیم باشد، ممکن است صرفا از تجویز دارو برای درمان بیماری استفاده شود و در حین مصرف دارو، وضعیت تومور گاهبهگاه بررسی شود. اگر تشخیص پزشک بر آن باشد که احتمال سرایت تومور به نواحی دیگر در بدن وجود دارد، با انجام جراحی یا استفاده از راهکارهای درمانی دیگر آن را خارج میکند. بعضا احتمال ایجاد دوباره تومور پس از طیکردن روند درمانی و بهبودیافتن بیمار وجود دارد.
درمان تومورهای سرطانی بدخیم دشوارتر است و در این شرایط، بهکمک چند پزشک با تخصصهای مختلف نیاز خواهد بود. نوع راهکار درمانی نیز با توجه به پیشرفت بیماری و مرحلهای که در آن است متفاوت خواهد بود. اگر سلولهای سرطانی فقط در تومور استخوانی و نواحی اطراف آن باشند، روند کنترل و درمان بیماری کمی سادهتر خواهد شد. منتها اگر سلولهای سرطانی از دیگر نواحی بدن به استخوان راه یافته باشند، شرایط کمی پیچیدهتر میشود و درمان بیماری به این سادگیها مقدور نخواهد بود.
پاسخ این سؤال بسته به عوامل مختلف مثل شدت بیماری، نوع آن و مرحلهای که در آن است متفاوت خواهد بود. وضعیت برای بیماران مبتلا به اکثر انواع سرطان استخوانی به این صورت است که در مقایسه با افراد عادی، تا چیزی حدود ۸۰ درصد احتمال زندهماندشان وجود دارد (تا پنج سال پس از تشخیص قطعی بیماری).
در برخی موارد هم که از راهکارهایی مثل قطع عضو استفاده میشود، این بدترین پیامدی است که بیمار تن به آن میدهد و پس از آن، بیماری دیگر تهدیدی برای جانش تلقی نمیشود. بهطور کلی، بیش از ۷۵ درصد از کسانی که ابتلایشان به انواع سرطان استخوانی قطعی تشخیص داده میشود حداقل تا ۵ سال پس از تشخیص زنده میمانند.
بله. رایجترین راهکار درمانی آن جراحی است که با کمک آن تومورها را از نواحی درگیرشده خارج میکنند. از شیمیدرمانی، پرتودرمانی و راهکارهای مشابه دیگر نیز برای درمان این سرطان استفاده میشود. این دیگر بستگی به وضعیت بیمار و شانس او خواهد داشت که پس از طیکردن دوره درمانی دوباره تومور در استخوانهایش ایجاد شود یا خیر.
انتهای پیام/