به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، دکترمحسنی کبیر: به طور معمول برای کنار آمدن با فقدان و در طی سوگواری مراحل مختلفی را می گذرانیم. با اینحال هر فردی سوگ را به شکل خاص خودش تجربه می کند ولی شامل این مراحل است که ممکن است کاملا به ترتیب نباشد یا همزمان با هم تجربه شود.
داغدیدگی زمانی آغاز می شود که میفهمیم آنکه دوستش داشتیم جان سپرده است و اولین احساس بهت و انکار است. در این مرحله فرد سوگوار از دست دادن را باور نمی‌کند.
احساسات کمی را بروز می دهند مدام با خود فکر می‌کنند چطور اتفاق افتاد؟ این مرحله به بازماندگان کمک می کند تا بتوانند کارهای مربوط به تشیع و خاکسپاری را انجام دهند به دوستان و بستگان اطلاع بدهند و به برگزاری مراسم خاکسپاری و مراسم یادبود بپردازند.
خشم یکی دیگر مراحل است در این مرحله فرد خود یا دیگران را سرزنش می‌کند و خشمگین است از خود سوال می کند چرا این اتفاق افتاده است و آن را ناعادلانه می داند. مرحله بعدی افسردگی است احساس خستگی، ناامیدی و درماندگی که باعث می شود فرد لذت بردن و علاقمندی هایش را از دست بدهد و پذیرش آخرین مرحله است و به این معنی نیست که فرد از شرایط راضی است بلکه می پذیرد آنچه از دست رفته غیرقابل برگشت است.
آیا سوگواری در سوگ پیش بینی شده با سوگ ناگهانی تفاوتی دارد؟
دکتر محسنی کبیر: در سوگ پیش بینی شده اعضای خانواده و دوستان شاهد بیماری عزیز از دست رفته بوده اند بنابراین از لحاظ ذهنی برای مرگ او به تدریج آماده می شوند در واقع آن ها مدتی قبل از این رویداد انتظار مرگ و از دست رفتن عزیز خود را دارند. هر چند سوگ پیش بینی شده در بیشتر موارد کمک چندانی به کم شدن غم و اندوه بازماندگان نمی کند اما به نسبت مرگهای ناگهانی آمادگی بیشتری را از نظر روانی برای فرد مهیا می کند اما مرگهای ناگهانی و زودرس معمولا شدیدترین واکنش ها را ایجاد می کند. مرگ بر اثر تصادفات، رانندگی یا مرگ بر اثر یک حادثه مثل برقگرفتگی یا پرت شدن از ارتفاع یا دیگر حوادث از جمله مرگهایی است که که افراد بازمانده را با مسائل روانی و مشکلات جسمی حاد روبرو می کند.
خودکشی نیز از جمله مرگهایی است که بازماندگان را در وضعیت بسیار بغرنجی قرار می دهد. آنها احساس می کنند به نحوی در خودکشی سهیم بوده اند زیرا به علایم پیش از خودکشی توجه نکرده اند یا به نیازهای فرد بی توجه بوده اند همچنین آن ها این حس را دارند که فردی که خودکشی کرده به گونه ایی از آنها انتقام گرفته است. احساس گناه، غم، خشم و شرم از بیان علت مرگ همه و همه باعث می شود تجربه سوگ ناشی از خودکشی بسیار سخت و طولانی شود.
چگونگی واکنش افراد در برابر مرگ همسر، والدین یا فرزند آیا متفاوت است؟
دکتر محسنی کبیر: مرگ والدین قابل پیش بینی تر است و به نسبت مرگ همسر و مرگ فرزند کمتر برای افراد بزرگسال آسیب زا است. اما بزرگسالانی که والدین خود را از دست می دهند ممکن است دچار مشکلاتی مانند تنهایی، افسردگی، خودکشی یا اختلالات جسمی مانند بیماری های قلبی عروقی شوند هر چند که معمولا فرزندان بزرگسال بیشتر توانایی سازگاری با این مساله را دارند اما کودکان احساسات متفاوتی را تجربه می کنند کودکان برای مرگ پدر یا مادر ممکن است خود را سرزنش کنند و علت مرگ والدین را شیطنت های خود بدانند گاهی حس می کنند اگر پدر یا مادرشان آن ها را به قدر کافی دوست داشت، نمی مرد.
فقدان پدر یا مادر باعث نگرانی های جدیدی برای کودکان ایجاد می کند مانند اینکه آن ها هم به زودی خواهند مرد یا والد دیگر یا کسانی که دوستشان دارند را از دست بدهند یا نگرانند که چه کسی مراقب آن ها خواهند بود. پژوهش ها نشان داده است کودکان داغدار دچار افسردگی، زودرنجی و مشکلاتی مانند شب ادراری، مشکل در عملکرد تحصیلی، اختلال خواب و بیاشتهایی می شوند.
تجربه مرگ فرزند دردناکترین سوگ شناخته می شود چون والدین انتظار ندارند کودکشان زودتر از آن ها فوت کند. والدین داغدار احساسات بسیار دردناکی را تجربه می کنند آنها ممکن است خود را مقصر بدانند که از فرزند خود به خوبی نگهداری نکرده اند به خصوص اگر فرزند در اثر یک سانحه فوت کند.
اگر در اثر بیماری فوت کند خشم به کادر پزشکی و حتی خشم به خدا بسیار اتفاق میافتد هر چند این مساله در تمام سوگ ها ممکن است دیده شود اما در مرگ فرزند شدیدتر تجربه می شود. مجازات شدن برای گناهان و قصورهایشان نیز احساس بسیار ناتوان کننده ای است که بعضی والدین تجربه می کنند به ویژه زمانی که فرزند در اثر خودکشی یا سانحه غیره منتظره فوت کرده باشد.
انتهای پیام/
