به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، مهمترین ویژگی یا بهعبارتی هستهی اصلی ایقاع مشخص میشود و آن هم این نکته است که ایقاع با ارادهی یک شخص واقع میگردد، درواقع برخلاف عقد یا در مفهوم کلیتر قراردادی مثل بیع یا اجاره که به توافق دو شخص احتیاج است، مهمترین ویژگی ایقاع این نکته است که با ارادهی یک شخص محقق میشود.
ایقاعات با یک اراده واقع می شوند و مانند قراردادها همان اثری را دارند که شخص انجامدهنده درنظر داشته است. مثلا مردی که همسر خود را طلاق می دهد، در واقع خواستهاش انحلال رابطهی زناشویی و نکاح بوده است و با طلاق خواستهی وی محقق می شود.
قراردادها مثل بیع و اجاره، با تراضی (موافقت و رضایت) حداقل دو شخص واقع می شوند و اثر حقوقی آنها مقصود مشترک اشخاصی است که قرارداد را منعقد کردهاند. مثلا دو شخصی که قرارداد اجاره را با تراضی یکدیگر منعقد می کنند، هدفشان ایجاد رابطهی استیجاری است که با قرارداد محقق می شود.
اکنون که با چند نمونه از ایقاع آشنا شدیم باید بگویم که در دنیای حقوق، اعمال حقوقی (اعمالی که به خواست و ارادهی انسان انجام میشوند)، به دو دسته تقسیم میشوند: قراردادها و ایقاعات.
قراردادها مثل بیع و اجاره، با تراضی (موافقت و رضایت) حداقل دو شخص واقع میشوند و اثر حقوقی آنها مقصود مشترک اشخاصی است که قرارداد را منعقد کردهاند. مثلا دو شخصی که قرارداد اجاره را با تراضی یکدیگر منعقد میکنند، هدفشان ایجاد رابطهی استیجاری است که با قرارداد محقق میشود.
ایقاعات با یک اراده واقع میشوند و مانند قراردادها همان اثری را دارند که شخص انجامدهنده درنظر داشته است. مثلا مردی که همسر خود را طلاق میدهد، درواقع خواستهاش انحلال رابطهی زناشویی و نکاح بوده است و با طلاق خواستهی وی محقق میشود.
بنابراین با توجه به تعاریف فوق مهمترین تفاوت عقد (قرارداد) و ایقاع آن است که در عقد به تراضی حداقل دو نفر احتیاج است، درحالی که ایقاع با ارادهی یک طرف محقق میشود. بنابراین، برای آنکه عقد اجارهای محقق شود حتما باید دو طرف (موجر و مستأجر) وجود داشته باشند و رضایت هر دو به وقوع عقد اعلام شود. هیچگاه یک نفر نمیتواند بهتنهایی و بدون رضایت طرف دیگر خانهی خود را به او اجاره دهد و برای اینکه اجاره بهنحو صحیحی واقع شود، حتما باید رضایت طرف دیگر نیز اخذ گردد. درحالی که این مسئله درخصوص طلاق صادق نیست. مرد میتواند همسر خود را بدون آنکه رضایتش را کسب کند طلاق بدهد. به عبارت دیگر، برای وقوع طلاق نیازی به رضایت زن نیست و مرد بهتنهایی میتواند این عمل حقوقی را انجام دهد.
رجوع، طلاق، فسخ، ابرا از بارزترین مصادیق ایقاع به شمار می روند که با اراده فاعل آن ایجاد می شوند و اثر می کنند و اثراتشان باقی می ماند.
اثرات ایقاع در حقوق دیگران در وصیت های عهدی بهتر و بیش تر نمایان می شود. در این وصیت، موصی انجام عملی برای پس از مرگ خود بر عهده وصی قرار می دهد. چنین وصیتی با رد مخاطب آن از بین می رود. به صورت واضح تر وصیت عهدی توسط اراده موصی ایجاد می شود اما با رد وصی در زمان حیات موصی باطل می شود.
انتهای پیام/
قراردادها مثل بیع و اجاره، با تراضی (موافقت و رضایت) حداقل دو شخص واقع می شوند و اثر حقوقی آنها مقصود مشترک اشخاصی است که قرارداد را منعقد کردهاند. مثلا دو شخصی که قرارداد اجاره را با تراضی یکدیگر منعقد می کنند، هدفشان ایجاد رابطهی استیجاری است که با قرارداد محقق می شود.