به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، برای لاغری روشها و توصیههای زیادی بیان شده، ولی آنچه اکثر مردم کمتر به آن توجه میکنند تأثیر افکار و رفتارها روی لاغری است، به عبارتی، «روانشناسی لاغری» چندان مورد توجه قرار نمیگیرد. شاید به همین خاطر بسیاری از افرادی که تصمیم میگیرند با ورزش و رژیم غذایی لاغر شوند، به جایی نمیرسند.
عادات طوری با زندگی و ذهن ما عجین میشوند که بدون آنها احساس میکنیم یک جای کار میلنگد. حال اگر عادات شما ورزش منظم، خوردن گوشت و سبزیجات و خواب خوب باشد، به اندام مناسب میرسید. اما اگر عادات دیگری داشته باشید، مثل خوردن مدام قهوه و کلوچه یا عادت به اینکه هر وقت چشمتان به ظرف شکلات افتاد حتما از آن بخورید، مصرف مشروبات الکلی، یا عادت به اینکه بعد از کار ساعتها روی مبل بیفتید، احتمالا اندام خوبی هم نخواهید داشت. همهی ما عادات بد فراوانی داریم که باعث میشوند نتوانیم آنطور که میخواهیم وزن کم کنیم.
باید اعتراف کرد که غذا خوردن در آرامش انسان نقش ایفا میکند. اگر تحت فشار باشید و نتوانید شرایط را کنترل کنید، خوردنِ چیزی که آرامتان کند و استرس را کاهش دهد (صرفنظر از ترکیب غذایی آنچه میخورید) میتواند مفید باشد. ولی اگر این نوع تغذیه تبدیل به عادت شود، و به خودتان بیایید و ببینید چهار روز در هفته مرغ سرخ شده و شیرینی میخورید تا حالتان بهتر شود، مطمئنا وزنتان کم نمیشود. حتی به مرور این روند نتیجهی عکس میدهد و باعث میشود به جای «حس خوب»، «حس بد»ی نسبت به خودتان پیدا کنید.
ما موجوداتی اجتماعی هستیم و توجه به این حقیقت برای حفظ سلامت شخصی، ضروری است. کمتر کسی میتواند بدون داشتن ارتباط اجتماعی با دیگران زندگی کند و شاد و سلامت باقی بماند. این نیاز درونی باعث میشود دوست داشته باشیم مورد پذیرش دیگران واقع شویم و از رنجاندن آنها دوری کنیم؛ درست به همین دلیل، ممکن است نتوانیم در شرایط مختلف رژیم غذایی درست و مناسب انتخاب کنیم. مثلا وقتی اطرافیان مرتب شیرینی به اداره میآورند، برای خوردن غذای چینی بیرون میروند یا در ساعات بیکاری و در مناسبتهای مختلف نوشابه و بال سرخ شده سفارش میدهند، ما هم برای اینکه تنها نمانیم با آنها همراه میشویم.
پیش خود فکر میکنید که وای، باشگاه! جایی پر از آیینه و پر از آدمهای خوش هیکل که با دیدهی تحقیر به شما نگاه کنند. اما در واقعیت باشگاه پر از مردمی است که میکوشند کمی وزن کم کنند، عضله بسازند و همینطور که روی تردمیل قدم میزنند آخرین قسمت سریالی که دیشب دیدهاند در ذهن مرور میکنند. بسیاری از آنها اصلا حواسشان به شما نیست.
افسردگی اغلب با افزایش وزن در ارتباط است. از طرفی بهنظر میرسد این دو (یعنی چاقی و افسردگی) همدیگر را تقویت میکنند. فرقی نمیکند که شما افسردهاید چون زیاد میخورید، یا زیاد میخورید چون افسردهاید، درهرصورت ارتباط بین این دو، انکارنشدنی است.
اگرچه معمولا افسردگی را مسئلهای روانشناختی («وابسته به ذهن») میدانند، ولی در حقیقت به بدن هم وابسته است. طبق گفتهی دکتر امیلی دینز (Emily Deans)، افسردگی میتواند منجر به افزایش کورتیزول، افزایش سطح سیتوکینهای التهابی (در کل بدن و مغز)، عدم تحمل گلوکز و انباشت چربی احشائی (شکمی) شود. افسردگی هورمون رزیستین را نیز افزایش میدهد، این هورمون نیز باعث افزایش مقاومت به انسولین و دیابت میشود. افسردگی با دیابت نوع ۲ ارتباط نزدیکی دارد.
انتهای پیام/